Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Μετανάστευση
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
Κώστα Κρυστάλλη: «Τραγούδι τῆς ξενιτιᾶς»
Ἀνάθεμά σε, ξενιτιά, μὲ τὰ φαρμάκια πὄχεις!..
Θὰ πάρω ἕναν ἀνήφορο νὰ βγῶ σὲ κορφοβούνι,
νὰ βρῶ κλαράκι φουντωτὸ καὶ ριζιμιὸ λιθάρι,
νὰ βρῶ καὶ μία κρυόβρυση, νὰ ξαπλωθῶ στὸν ἴσκιο,
νὰ πιῶ νερὸ νὰ δροσισθῶ νὰ πάρω λίγη ἀνάσα,
ν᾿ ἀρχίσω νὰ συλλογισθῶ τῆς ξενιτιᾶς τὰ πάθη,
νὰ εἰπῶ τὰ μαῦρα ντέρτια μου καὶ τὰ παράπονά μου.
Ἄνοιξε θλιβερὴ καρδιὰ καὶ πικραμένο ἀχείλι,
βγάλε κάνα χαμόγελο καὶ πὲς κάνα τραγούδι.
-Τραγούδια ἂν ἔχ᾿ ἡ μαύρη γῆ, κι ὁ τάφος χαμογέλια,
ἔχει καὶ τοῦ παιδιοῦ ἡ καρδιὰ ποὺ περπατεῖ τὰ ξένα.
Τὰ ξένα ἔχουν καημοὺς πολλοὺς καὶ καταφρόνια πλῆθος!
Στὰ ξένα δὲν ἀνθίζουνε τὴν Ἄνοιξη τὰ δέντρα,
καὶ δὲν λαλοῦνε τὰ πουλιά, ζεστὸς δὲ λάμπει ὁ ἥλιος,
δὲ φυλλουριάζουν τὰ βουνά, δὲν πρασινίζει ὁ κάμπος,
καὶ δὲ δροσίζει τὸ νερό, καὶ τὸ ψωμὶ πικραίνει!
Στὰ ξένα, ποιὸς θὰ σὲ χαρεῖ καὶ ποιὸς θὰ σὲ γελάσει;
Ποὖν᾿ τῆς μανούλας τὰ φιλιά, τὰ χάδια τοῦ πατέρα;
Ποὖναι τὰ γέλια τ᾿ ἀδερφοῦ κ᾿ ἡ συντροφιὰ τοῦ φίλου;
Ποὖν᾿ τῆς ἀγάπης οἱ ματιὲς καὶ τὰ γλυκὰ τὰ λόγια;
Ἂν ἀρρωστήσεις, ποιὸς θαρθεῖ στὴν ξενιτιὰ σιμά σου,
νὰ σὲ ρωτᾷ τὸν πόνο σου, τὰ γιατρικὰ νὰ δίνει;
στὸ ἔρμο σου προσκέφαλο νὰ ξενυχτάει μαζί σου;
Κι ἂν ἔρθει μέρ᾿ ἀγλύκαντη στὰ ξένα νὰ πεθάνεις,
ποιὸς θὰ βρεθεῖ στὸ πλάι σου τὰ μάτια νὰ σοῦ κλείσει;
Ποιὸς θὰ σοῦ λούσει τὸ κορμί, ποιὸς θὰ σὲ σαβανώσει;
Στὸ λειψανό σου ποιὸς θἀρθεῖ λουλούδια νὰ σὲ ράνει;
Καὶ ποιὸς μὲ πόνο θὰ ριχτεῖ στὸ νεκροκρέββατό σου
γιὰ νὰ σὲ κλάψει; Ποιὸς θὰ εἰπεῖ γιὰ σένα μοιρολόγι;
Ἄχ! πῶς τοὺς θάφτουν, νἄξερες, καὶ πῶς τοὺς πᾶν᾿ τοὺς ξένους!..
Χωρὶς λιβάνι καὶ κηρί, χωρὶς παπὰ καὶ ψάλτη!
Ἀνάθεμά σε, ξενιτιά, μὲ τὰ φαρμάκια πὄχεις!..
Ποῦ νὰ τὸν πῶ τὸν πόνο μου, ποῦ νὰ τὸν ἀπορίξω;
Νὰ τὸν εἰπῶ στὰ τρίστρατα, τὸν παίρνουν οἱ διαβάτες,
νὰ τὸν ἀφήσω στὰ κλαριά, τὸν παίρνουν τ᾿ ἀγριοπούλια!..
Κι ἂν κλάψω, τὰ φαρμακερὰ τὰ δάκρια ποῦ νὰ πέσουν;
Ἂν πέσουνε στὴ μαύρη γῆ, χορτάρι δὲν φυτρώνει,
ἂν πέσουνε στὸν ποταμό, ὁ ποταμὸς θὰ στύψει,
ἂν πέσουνε στὴ θάλασσα, πνίγουνται τὰ καράβια,
κι ἂν τὰ βαστάξω στὴν καρδιά, μὲ καῖν᾿ μὲ φαρμακώνουν!
Ἀνάθεμά σε ξενιτιά, μὲ τὰ φαρμάκια πὄχεις!..
Την επιλογή του ποιήματος έκανε ο μαθητής Γιάννης Καραϊσκάκης του Γ1
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011
Τα παιδιά γράφουν για τη φιλία
Κατά τη γνώμη μου, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συνάψει αληθινές φιλίες μέσω του διαδικτύου. Είναι εντελώς διαφορετικό, όταν συναντά κανείς τους φίλους του, περνά όμορφα, ζει αξέχαστες, αλλά και ιδιαίτερες στιγμές, από το να επικοινωνεί μόνο με έναν άνθρωπο, τον οποίο δεν τον έχει συναντήσει ποτέ και συνομιλεί μαζί του με την αμφιβολία, αν πραγματικά είναι αυτός ή προσποιείται. Πραγματικά πιστεύω πως οι φιλίες μέσω του διαδικτύου δεν μοιάζουν σε κανένα χαρακτηριστικό με τις αληθινές φιλίες.
Επίσης, ένα άλλο ερώτημα το οποίο θέτει ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ο τρόπος που θα πρέπει να αντιδράσει σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. Η προσωπική μου γνώμη είναι πως ο καθένας θα πρέπει να είναι επιφυλακτικός, να μην παρασύρεται ίσως από ψεύτικα λόγια, αλλά προπάντων να μην κοινοποιεί την προσωπική του ζωή και τα προσωπικά του δεδομένα.
Συμπερασματικά, οποιαδήποτε διαδικτυακή σχέση δεν συγκρίνεται με την πραγματική. Επίσης, κάθε σύγχρονος άνθρωπος πριν συνάψει σχέσεις μέσω του διαδικτύου θα πρέπει πρώτα να σκεφτεί τα υπέρ και τα κατά.
Η παρέα αποτελείται από κάποια άτομα που περνούν κάποιο χρόνο μαζί, κάνοντας διάφορα ψυχαγωγικού χαρακτήρα πράγματα, λ.χ. ψώνια βόλτες, κ.ά., χωρίς όμως να ταιριάζουν απόλυτα μεταξύ τους. Σαφώς υπάρχει ένας αλληλοσεβασμός και μια συμπάθεια μεταξύ των μελών της παρέας, που όμως πολλές φορές χάνονται, αφού δεν υπάρχουν κάποιες βασικές προϋποθέσεις, που είναι θα έλεγα «συστατικά» για μια καλή φιλία.
Από την άλλη, η αληθινή φιλία είναι ένας πιο στενός ψυχικός δεσμός, και προϋποθέτει για τη δημιουργία της την ειλικρίνεια, την ανιδιοτέλεια και τον αλληλοσεβασμό. Ταυτόχρονα πρέπει να υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα, καθώς και υποχωρητικότητα, αξιοπρέπεια και αλληλοκατανόηση ανάμεσα στους φίλους.
Είναι γεγονός πως σήμερα οι άνθρωποι δεν κάνουν φίλους λόγω έλλειψης χρόνου, εμπιστοσύνης , καθώς και του υλιστικού πνεύματος που επικρατεί, με αποτέλεσμα η παρέα να ‘’αντικαθιστά’’ την φιλία.
Συμπερασματικά, η παρέα γίνεται σημαντικό κομμάτι της ζωής του ανθρώπου και για να δημιουργηθεί μια γερή φιλιά είναι πλέον δυσκολότερο από ότι παλιότερα, λόγω της αλλαγής των συνθηκών της ζωής..