Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Τί να παίξω στα παιδιά



Η καινούρια σχολική χρονιά ξεκινά με τις δυσκολίες της και κάπως αμήχανα. Τα βλέμματα των παιδιών αποκαλύπτουν τα πάντα, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες πλέον δεν κρύβονται. Κι αυτά τα μάτια πάντα διεισδυτικά ζητούν να μάθουν από σένα ένα «γιατί»; Τότε μη ξέροντας τι να πεις και τι απαντήσεις ξεκινάς κάπως έτσι τη χρονιά σου…




Τα παιδιά ξέρουν και ζητούν να μάθουν...


Αυτό που σίγουρα δε θα έλεγε είναι: «Λεφτά υπάρχουν…», γιατί…δεν υπάρχουν! Και όταν σου λείπουν τα λεφτά, τότε μάλλον θα σου λείψει και το μέλλον ή μάλλον το καλό μέλλον! Αντιθέτως, δε νομίζω να μην είπε κάτι, αφού, άμα διαβάσει κανείς το ποίημα, τα λέει όλα από μόνο του.
                                                                                                          Άρης Κούρτης, Β1


Κατά τη γνώμη μου, έπρεπε να παραδεχτεί μπροστά στα ερευνητικά μάτια των παιδιών το λόγο για τον οποίο δεν λένε οι μεγάλοι την πλήρη αλήθεια για την πραγματικότητα. Γιατί δεν προσπαθούν να βελτιώσουν τις καθημερινές συνθήκες ζωής; Γιατί συμβιβάζονται με την ανισότιμη μεταχείριση των ανθρώπων, την άνιση κατανομή του πλούτου και την άδικη υποβάθμιση ατόμων και περιοχών;
                                                                                                   Χριστιάνα Μπούχουρη, Β2



Το μέλλον που φτιάχνεται για μας είναι σαν ένα τούνελ χωρίς διέξοδο, από το οποίο δε βγαίνει κανείς εύκολα και όταν αρχίζει να το ακολουθεί βαριές σκέψεις γεμίζει το μυαλό του. Έτσι χαρακτηρίζω εγώ την οικονομική κρίση που περνάμε τώρα. Γι’ αυτά θα ήθελα να μιλήσετε κύριε Σαββόπουλε και να αφήσετε την αμηχανία που νιώθετε.
                                                                                                           Αγγελική Ρίζου, Β2


Ο κύριος Σαββόπουλος νιώθει μια αμήχανη σιωπή, επειδή ξέρει κάποιες άσχημες αλήθειες, έτσι νιώθει ένοχος και αυτός για τον κόσμο, τον οποίο θα παραδώσει στα παιδιά. Κάτι το οποίο θα ήθελα να πει είναι ότι οι άνθρωποι παρόλο που ξέρουν ότι με αυτά που κάνουν ρυπαίνουν το περιβάλλον, συνεχίζουν ακάθεκτοι για μια πιο «άνετη» ζωή.
                                                                                                         Γιώργος Πεπόνης, Β2