Στα καμένα

Έλα να πάμε στα καμένα,
στον Υμηττό και στην Αυλώνα,
πουλιά και πεύκα συλλογίσου
ενός καμένου παραδείσου,
δέντρα που ήτανε φαντάσου
και στη σκιά τους ξεκουράσου.

Έλα και πάρε με μαζί σου
στην κυριακάτικη εκδρομή σου,
βγάλε με στο χλωρό κορμί σου,
στις εκβολές του παραδείσου.

Έλα να πάμε στα καμένα,
δε μας χωράει πια το σπίτι,
έρχονται δύσκολες ημέρες
μουτζουρωμένες σαν Δευτέρες,
έρχονται φλόγες απ' τα δάση
και μια φωτιά να μας δικάσει,
μέσα στο πύρινό της χνότο,
από τον έσχατο ως τον πρώτο.

Έλα να βγούμε απ' το σπίτι
ξανά σε δρόμους και πλατείες,
πάρε και τα παιδιά μαζί σου
εδώ, στο χείλος της αβύσσου
κι άφησε μόνη στο τραπέζι
την τηλεόραση να παίζει,
να δείχνει έγχρωμο τον πόνο
δίπλα σ' ένα φιλέτο τόνο,
να δείχνει φονικά και φλόγες,
τσόντες, πολιτικούς και ρώγες,
ενώ εμείς θα 'χουμε φτάσει
στο σταυροδρόμι του εξήντα
με τα παιδάκια μας στον ώμο,
για να μας δείχνουνε το δρόμο.

Μ. Γκανάς, Στίχοι, Μελάνι

Τί να παίξω στα παιδιά

Η καινούρια σχολική χρονιά ξεκινά με τις δυσκολίες της και κάπως αμήχανα. Τα βλέμματα των παιδιών αποκαλύπτουν τα πάντα, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες πλέον δεν κρύβονται. Κι αυτά τα μάτια πάντα διεισδυτικά ζητούν να μάθουν από σένα ένα «γιατί»; Τότε μη ξέροντας τι να πεις και τι απαντήσεις ξεκινάς κάπως έτσι τη χρονιά σου…

Τα παιδιά ξέρουν και ζητούν να μάθουν...

Αυτό που σίγουρα δε θα έλεγε είναι: «Λεφτά υπάρχουν…», γιατί…δεν υπάρχουν! Και όταν σου λείπουν τα λεφτά, τότε μάλλον θα σου λείψει και το μέλλον ή μάλλον το καλό μέλλον! Αντιθέτως, δε νομίζω να μην είπε κάτι, αφού, άμα διαβάσει κανείς το ποίημα, τα λέει όλα από μόνο του.
                                                                                                          Άρης Κούρτης, Β1


Κατά τη γνώμη μου, έπρεπε να παραδεχτεί μπροστά στα ερευνητικά μάτια των παιδιών το λόγο για τον οποίο δεν λένε οι μεγάλοι την πλήρη αλήθεια για την πραγματικότητα. Γιατί δεν προσπαθούν να βελτιώσουν τις καθημερινές συνθήκες ζωής; Γιατί συμβιβάζονται με την ανισότιμη μεταχείριση των ανθρώπων, την άνιση κατανομή του πλούτου και την άδικη υποβάθμιση ατόμων και περιοχών;
                                                                                                   Χριστιάνα Μπούχουρη, Β2

Το μέλλον που φτιάχνεται για μας είναι σαν ένα τούνελ χωρίς διέξοδο, από το οποίο δε βγαίνει κανείς εύκολα και όταν αρχίζει να το ακολουθεί βαριές σκέψεις γεμίζει το μυαλό του. Έτσι χαρακτηρίζω εγώ την οικονομική κρίση που περνάμε τώρα. Γι’ αυτά θα ήθελα να μιλήσετε κύριε Σαββόπουλε και να αφήσετε την αμηχανία που νιώθετε.
                                                                                                           Αγγελική Ρίζου, Β2


Ο κύριος Σαββόπουλος νιώθει μια αμήχανη σιωπή, επειδή ξέρει κάποιες άσχημες αλήθειες, έτσι νιώθει ένοχος και αυτός για τον κόσμο, τον οποίο θα παραδώσει στα παιδιά. Κάτι το οποίο θα ήθελα να πει είναι ότι οι άνθρωποι παρόλο που ξέρουν ότι με αυτά που κάνουν ρυπαίνουν το περιβάλλον, συνεχίζουν ακάθεκτοι για μια πιο «άνετη» ζωή.
                                                                                                         Γιώργος Πεπόνης, Β2
                                                                                                          

Ποιητικές δοκιμές...

Άνοιξη Φόνισσα

Είσαι νεράιδα αέρινη
λούζεσαι κάθε βράδυ
στον καταρράκτη
του μαγικού σου κόσμου,
κάτω απ' την πανσέληνο.

Αερικό, υπεράνω πάσης υποψίας,
τριγυρνάς τη νύχτα
χορεύοντας στο λυκόφως.
Πλέκεις την πλεκτάνη σου.

Εποχή του έρωτα
σκορπάς χαρά σαν έρθει η αυγή.
Κοκκινίζεις στα μάγουλα των νέων
και ανθίζεις τα λουλούδια.

Μα σαν ο ήλιος δύσει
και το φεγγάρι μεσουρανήσει,
σαν σκιά του σκότους
καταφέρνεις κάθε βράδυ
να θυσιάζεις στο βωμό σου
άλλη μια φορά την αγάπη.

Νυχτώνει,
κι άλλο "αίμα"
θα χυθεί.
Μαχαιριά.


Φεγγάρι Κόκκινο

Φεγγάρι κόκκινο
σαν το κρασί
μες στο ποτήρι μου.

Το πίνω
γουλιά - γουλιά
να μην τελειώσει γρήγορα.

Αργοσβήνει.
Να κρατούσε αυτή η νύχτα
έναν αιώνα.

Φως της μέρας
ήρθες και μου πήρες
τη στιγμή μου.

Φεγγάρι κόκκινο
γύρνα πίσω
Πότε θα σε ξαναδώ.

Ε.Κ.

Παιδιά ενός "κατώτερου" Θεού...

Εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως ζουν υπό άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες. Το βιοτικό επίπεδο στα μέρη όπου ζουν είναι τόσο χαμηλό, ώστε φτάνουν στο σημείο να μην έχουν καν οι οικογένειες τους τα στοιχειώδη αγαθά για την επιβίωσή τους. Σε αντίθεση με τα παιδιά του δυτικού κόσμου, τα οποία ζουν μέσα στην πολυτέλεια και την ανιαρή συνήθεια να βασίζονται μόνο στα υλικά αγαθά, αυτά τα παιδιά, του λεγόμενου ως «τρίτου κόσμου» δεν έχουν καν το δικαίωμα στην υγεία.

Τα παιδιά του δυτικού κόσμου, με καλύτερο επίπεδο ζωής, μπορούν να ζουν ξέγνοιαστα χωρίς την ανησυχία και την ανασφάλεια που νιώθουν τα παιδιά που βιώνουν καθημερινά συνθήκες πολέμου και ανεξέλεγκτης βίας. Tα παιδιά της Ευρώπης έχουν το δικαίωμα και θεωρούν απολύτως φυσιολογικό να έχουν πρόσβαση στην υγεία και την μόρφωση, να έχουν καθημερινά ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι και να παίζουν ανέμελα με τους φίλους τους το απόγευμα. Γκρινιάζουν και κλαίνε, όταν οι γονείς τους αρνούνται να τους πάρουν ένα παιχνίδι, την ώρα που ένα άλλο παιδί στην Αφρική πεθαίνει από ασιτία. Ζητάνε και πολλές φορές απαιτούν από τους γονείς τους πράγματα που για κάποια άλλα παιδιά είναι απλά ένα όνειρο, ζουν σε σπίτια υπερπολυτελή και χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο για διανύσουν μια απόσταση λίγων μόλις μέτρων. Πετάνε καθημερινά το φαγητό, το οποίο θα μπορούσε να σιτίσει ένα ολόκληρο χωριό στην Αφρική. Αυτή είναι περίπου η πραγματικότητα και η καθημερινότητα των παιδιών στον ανεπτυγμένο κόσμο.

Σε αντίθεση, τα παιδιά του «τρίτου κόσμου» δεν έχουν καν τα βασικά. Στομάχια βρεφών τουμπανιάζουν από την ασιτία και 10.000 παιδιά κάθε χρόνο χάνουν την ζωή τους από εκρήξεις ναρκών. Η λέξη «ασφάλεια» για πάνω από 2 εκατομμύρια παιδιά που έχασαν την ζωή τους από ένοπλες συγκρούσεις την τελευταία δεκαετία ήταν άγνωστη. Το ίδιο ισχύει και για 6 εκατομμύρια που τραυματίστηκαν, 1 εκατομμύριο που έμειναν ορφανά και 12 εκατομμύρια που έμειναν άστεγα. Εκατομμύρια, εκατοντάδες παιδιά καθημερινά βιώνουν καταστάσεις ακραίας βίας μπροστά στα μάτια τους, βλέπουν τους ίδιους τους τους γονείς να σκοτώνονται χωρίς να έχουν την δυνατότητα να κάνουν κάτι. Το μέλλον τους κρίνεται αβέβαιο και σημαδεύεται ανεπανόρθωτα από το φόβο και την ανασφάλεια, χάνουν το νόημα της ζωής και περνάνε σε μια μοίρα την οποία δεν επέλεξαν εκείνα. Οι λέξεις «ξεγνοιασιά, μόρφωση και υγεία» τους ακούγονται σαν ένα άπιαστο όνειρο, κάτι εξωπραγματικό και πραγματικά δύσκολο να φτάσουν. Όλα τα παιδιά του κόσμου έχουν το δικαίωμα να ζήσουν μια ομαλή παιδική ηλικία...αυτά όμως είναι σαν να γεννήθηκαν, για να περάσουν τα παιδικά τους χρόνια μέσα στην αβεβαιότητα και την δυστυχία του πολέμου.

Πραγματικά ακόμα πιστεύεις πως η ζωή σου δεν σε γεμίζει και πως το να πετάς μια φέτα ψωμί είναι ένα απλό ζήτημα; Πως το να πηγαίνεις σχολείο και να μπορείς να έχεις πρόσβαση στην υγεία είναι κάτι δεδομένο που ισχύει για όλους; ΟΧΙ! Προσπάθησε να το αλλάξεις!

Λευκή Κοντίνη, Γ1

Όταν τα έργα τέχνης επικοινωνούν...

Οι γάιδαροι δεν ήξεραν από αεροπλάνα. Ήτανε κιόλας τόσο σύγκορμα παραδομένοι στη χαρά της ζωής, που δεν τους απόμενε καιρός να προσέξουν τίποτ’ άλλο.

Σε λίγο η λαγκαδιά βόγγησε βαριά από μια σειρά εκρήξεις και σουβλερές σφυριξιές. Ήταν ένα σωστό μακελειό αθώων. Τα ζα ξεκοιλιάστηκαν, σφάχτηκαν πάνω στο τρυφερό χορτάρι, αγκρισμένα μέσα στο μεθύσι της γεννητικής τους χαράς. Ψοφούσαν κι αναστέναζαν σαν άνθρωποι. Πέφτανε χάμου και ξεψυχούσαν σιγά σιγά, γύριζαν το λαιμό τους κοιτάζοντας λυπητερά τα εντόσθιά τους, που σάλευαν σαν κοκκινωπά φίδια ανάμεσα στα πόδια τους. Κουνούσαν απάνω-κάτω τα χοντρά τους κεφάλια δίχως να καταλαβαίνουν τίποτα. Ανετρίχιαζαν,τρέμανε τα ρουθούνια τους, ανοίγανε τα πλατιά χείλια ξεσκεπάζοντας τα δόντια τους και σερνότανε με τσακισμένα πόδια. Πεθαίνανε στο τέλος βρέχοντας τα λουλούδια με το αίμα τους, και τα μεγάλα μάτια τους ήταν γεμάτα απορίες και πόνους. Ένα γαϊδουράκι με τσακισμένη τη ραχοκοκαλιά χαμόσερνε καμιά δεκαπενταριά μέτρα το κορμί του, ακουμπώντας μόνο στα μπροστινά του πόδια. Κατόπι αναδιπλώθηκε, γύρισε το κεφάλι προς τη μεγάλη λαβωματιά του κι αγκομαχούσε πολλήν ώρα ώσπου να παραδώσει.

Ένας ημιονηγός, μόλις άρχισε ο βομβαρδισμός, βάλθηκε να τρέχει σαστισμένος. Βαστούσε γερά το χαλινάρι του γαϊδάρου κι έτρεχε σαν τρελός. Έφτασε έτσι ως τ’ αμπριά των Φραντσέσκων ψωμάδων. Εκεί πια, μέσα στα γιούχα της φανταριάς, πήρε είδηση πως έσερνε πίσω του το κεφάλι του γαϊδάρου θερισμένο απ’ το λαιμό.

Μέσα στα κλειδωμένα δόντια του το ζο κρατούσε ακόμα μια τούφα κίτρινες μαργαρίτες ματωμένες.

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Στράτη Μυριβήλη, "Η ζωή εν τάφω"

Ιστορίες του παππού από τον πόλεμο...

Κατά την περίοδο 1930 - 1945 πολλοί άνθρωποι ήταν ιδιοκτήτες ζώων, επειδή ήταν πολύ χρήσιμα στις γεωργικές αλλά και άλλες επαγγελματικές δουλειές. Ένας από αυτούς ήταν και ο προπάππος μου Νικόλαος Μπάνος, ο οποίος ασκούσε τη δουλειά του μεταφορέα. Κυρίως μετέφερε τροφές (καλαμπόκι, αλεύρι) κ.α. Για να κάνει καλυτέρα τη δουλειά του, αγόρασε ένα άλογο, ουγγρικό στη ράτσα, ώστε να αντέχει τα μεγάλα βάρη, αφού η διαδρομή ήταν από τις Νυμφές στην Πόλη της Κέρκυρας και πίσω.
Κατά την έναρξη του Β' Παγκόσμιου πολέμου το Ελληνικό κράτος έστειλε ανακοίνωση ότι θα στρατολογήσουν τα ζώα, για να πάνε στον πόλεμο, να κουβαλάνε πολεμοφόδια και φαγητό στους στρατιώτες. Με την υπογραφή του προπάππου μου, αλλά και όλων των ιδιοκτητών, ήρθαν και πήραν τα ζώα από το χωριό, για το καλό της πατρίδας. Μετά τη λήξη του πολέμου το κράτος έστειλε γράμμα στον προπάππο μου ότι το άλογο είχε σκοτωθεί από γερμανικά πυρά. Τότε του έστειλαν μια άδεια άσκησης επαγγέλματος, ώστε να καταφέρει να συνεχίσει τη δουλειά του. Αγόρασε ένα λεωφορείο, το οποίο το ονόμασε «Πούλια», προς τιμή του αλόγου του, το οποίο ονομαζόταν έτσι.

Σπύρος Μπάνος, Γ2

Σκέψεις και προβληματισμοί με αφορμή το απόσπασμα:

«Τα ζα» του Στράτη Μυριβήλη

Το κείμενο με έκανε να σκεφτώ τί περνάνε τα ζώα στον πόλεμο. Δεν είχα ξανασκεφτεί πως ο πόλεμος και ειδικά οι βομβαρδισμοί καταστρέφουν ολόκληρα οικοσυστήματα. Λυπάμαι τα ζώα που εμπλέκονται στις αδικίες των ανθρώπων, χωρίς να έχουν επιλογή και χωρίς να ξέρουν τί τους γίνεται. Το κείμενο παρουσιάζει τον πόλεμο και τις συνέπειες του πολέμου με ρεαλιστικό τρόπο, όχι σαν τις ταινίες που τον παρουσιάζουν σαν να είναι κάτι συναρπαστικό.

Σοφία Πουλιάση, Γ3

Οι σκέψεις που μου δημιουργούνται με αφορμή το κείμενο, είναι πως θύματα στον πόλεμο δεν είναι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα ανυπεράσπιστα ζώα. Επίσης, με κάνει να σκεφτώ και να αναλογιστώ το γεγονός ότι ο πόλεμος έχει καταστροφικές συνέπειες για τη φύση και για όλα τα όντα. Τα συναισθήματα που ένιωσα με αφορμή το κείμενο είναι θλίψη, πόνος και συμπόνια για όλα γενικότερα τα θύματα του πολέμου και οργή γι’ αυτούς που ξεκινούν πολέμους για προσωπικά συμφέροντα και φιλοδοξίες.

Εβελίνα Λάμπουρα, Γ2

Σχολικό πρωτάθλημα σκάκι 2012

Την Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012, πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας για δεύτερη χρονιά ενδοσχολικό πρωτάθλημα στο σκάκι. Η συμμετοχή ήταν πολύ μεγάλη και ο ανταγωνισμός έντονος. Με αυτοσυγκέντρωση, αλλά και με πολλά μεταξύ τους πειράγματα οι μαθητές διαγωνίστηκαν και ανταμείφθηκαν με βραβεία για την προσπάθειά τους. Νικητής αναδείχθηκε ο Αριστείδης Κ. από την Α' Γυμνασίου. Πολλά συγχαρητήρια σε όλους όσους συμμετείχαν και ιδιαίτερα στον πρωταθλητή Αριστείδη!

Σκέψεις και προβληματισμοί για το μέλλον...

Ευρωπα'ι'κή Συνείδηση

Όταν το 1980 η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ευρωπα'ι'κή Κοινότητα όλοι ήταν περήφανοι που μετά από αρκετή προσπάθεια κατάφεραν να ανήκουν στην Ευρωπα'ι'κή Κοινότητα. Το ερώτημα είναι: «συνεχίζουμε να αισθανόμαστε περήφανοι για την Ευρωπα'ι'κή μας ταυτότητα» ;

Κατά την προσωπική μου γνώμη , έχουμε όλοι πάψει να νιώθουμε αίσθημα τιμής και υπερηφάνειας για τη συμμετοχή μας στην Ευρωπα'ι'κή Ένωση . Ειδικά εγώ ως Ευρωπαία πολίτης νιώθω τρομερά απογοητευμένη και λυπημένη αλλά και υποχείριο όλων των οργάνων που βρίσκονται στην εξουσία σε κρατικό αλλά και Ευρωπα'ι'κό επίπεδο .

Πιστεύω πως θα έπρεπε όλοι να σταματήσουν να είναι στενόμυαλοι και να ανατρέψουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σχεδόν όλοι οι πολίτες της Ευρώπης. Θα έπρεπε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να σταματήσουμε να καθόμαστε να μας εκμεταλλεύονται . Επίσης , θα έπρεπε να διεκδικήσουμε όλα μας τα δικαιώματα και να ξεφύγουμε από την αδράνεια και την απάθεια που μας χαρακτηρίζει.

Τέλος , πιστεύω πως όλοι βρισκόμαστε στην ίδια απεγνωσμένη και πιεστική κατάσταση και πως θα έπρεπε να κάνουμε κάτι για να ξεφύγουμε.

Εβελίνα Λάμπουρα, Γ2

Ως πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αισθάνομαι τη μεγαλύτερη υπερηφάνεια, αν σκεφτεί κανείς την κατάσταση που επικρατεί σήμερα! Ο θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιουργήθηκε για να είναι όλες οι χώρες, οι οποίες είναι ενταγμένες σ’ αυτήν, σαν μία, κάτι τέτοιο σίγουρα δεν συμβαίνει στις μέρες μας. Όλες οι χώρες σαν μία … βλέποντας κάποιος το τι συμβαίνει θα έλεγε ότι μόνο αυτό δεν ισχύει!

Αντίθετα οι « μεγάλες» - δυνατές χώρες επιβάλλονται στις «μικρές» και «ισοδύναμες» χώρες, για να τις έχουν «δικές τους». Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε επίσης, για να είναι μια μεγάλη δύναμη απέναντι στις ΗΠΑ. Ούτε αυτό όμως συμβαίνει, καθώς η Αμερική ουσιαστικά κυριαρχεί και πάλι.

Συνοψίζοντας, όλα στην Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργούν με βάση το συμφέρον των «μεγάλων» και οι πιο αδύνατοι είναι απλά τα «πιόνια» τους που τα χειρίζονται, όπως τους βολεύει καλύτερα.

Ντριόλα Οσμάνη, Γ2

Η Ευρώπη είναι ένα σύνολο ισχυρών και αδυνάτων κρατών που σίγουρα εντυπωσιάζει. Οι οικονομικές της δυνατότητες σίγουρα είναι τεράστιες. Αυτή η ένωση διαφορετικών λαών που απλώνονται σε ένα τεράστιο γεωγραφικό χώρο καταρχάς εντυπωσιάζει, αλλά η διαφορετικότητα μπορεί να δημιουργήσει και προβλήματα.

Εγώ ως ευρωπαίος πολίτης αισθάνομαι τυχερός που γεννήθηκα σε αυτή την ήπειρο και οικονομικά ισχυρός, αφού η Ευρώπη είναι από τα πιο πλούσια μέρη στον κόσμο. Βιομηχανία, σύγχρονες τεχνολογίες και καλλιέργειες προϊόντων με κάνουν να αισθάνομαι αυτάρκης. Όμως σήμερα, εγώ ως Έλληνας βιώνω μια κρίση οικονομική και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να με βοηθήσει. Τίποτα δεν είναι σίγουρο και το μέλλον της Ευρώπης θα δούμε πιο θα είναι!!!

Δήμητρα Μπολέτση, Γ2

Che fece .... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του. Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Ο Κ. Π. Καβάφης δίνει μεγάλη βαρύτητα στο ΌΧΙ. Σε πολλά και διάφορα διλήμματα, για τα οποία πρέπει να πάρουμε απόφαση, πιο εύκολο είναι το ΝΑΙ, το οποίο ισοδυναμεί με συμβιβασμό. Για να μην έρθει κανείς σε σύγκρουση με μια συγκεκριμένη κατάσταση, λέμε από πίεση το ΝΑΙ.

Αντίθετα το ΌΧΙ βγαίνει πιο δύσκολα, πιο βασανιστικά, γιατί μπορεί να έρθουμε σε σύγκρουση με κάποιον άλλον, να τον στεναχωρήσουμε και να τον απογοητεύσουμε, αλλά και για να μην καταπατήσουμε τις αξίες, τις αρχές και τα πιστεύω μας
Το ΌΧΙ κρύβει μέσα του μια προσπάθεια αλλαγής, επιβάλλοντας έτσι τη συνείδηση, τις αξίες, τις αρχές και τα πιστεύω μας.

Πωλίνα Πορφύρη, Γ2

Μέσα στη σκόνη του χρόνου...

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη•
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική•
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε•
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα• είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΞΥΛΟΥΡΗ

Ο Νίκος Ξυλούρης ή Ψαρονίκος, (7 Ιουλίου 1936 - 8 Φεβρουαρίου 1980) γεννήθηκε το 1936, στο ορεινό χωριό Ανώγεια του Ρεθύμνου της Κρήτης από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες. Στα πέντε του χρόνια, όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό του, ξεριζώθηκε από τον τόπο του μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου όπου παρέμειναν μέχρι και την απελευθέρωση της Κρήτης.

Σε νεαρή ακόμα ηλικία με τη βοήθεια του δασκάλου του κατάφερε να πείσει τον πατέρα του να του αγοράσει την πρώτη του λύρα και πολύ γρήγορα άρχισε να παίζει σε γάμους και πανηγύρια. Στα 17 του αποφάσισε να μετακομίσει στο Ηράκλειο και έπιασε δουλειά στο νυχτερινό κέντρο "Κάστρο". Τα πράγματα όμως δεν ήταν όπως τα περίμενε γιατί βρέθηκε αντιμέτωπος με τη "μόδα" της Ευρωπαϊκής μουσικής, κάτι τελείως ξένο για αυτόν. Τα έσοδα του μόλις και μετά βίας έφταναν να τον συντηρήσουν και πέρασε δύσκολες εποχές.

Η αναγνώριση του στην Αθήνα
Το 1969 ηχογράφησε με μεγάλη επιτυχία το δίσκο "Ανυφαντού" και λίγους μήνες αργότερα εμφανίστηκε και πάλι σε Αθηναϊκό μουσικό κέντρο. Οι καταστάσεις όμως πλέον είχαν ωριμάσει και ο κόσμος τον υποστήριζε περισσότερο. Έτσι μετακόμισε και πάλι στην Αθήνα. Γνώρισε τον ποιητή και σκηνοθέτη Ερρίκο Θαλασσινό ο οποίος αποφάσισε να τον συστήσει στο Γιάννη Μαρκόπουλο και έτσι ξεκίνησε μια λαμπρή συνεργασία με το δίσκο "Χρονικό" και τα "Ριζίτικα". Παράλληλα γνωρίστηκε με τον διευθυντή της δισκογραφικής εταιρίας COLUMBIA και έγιναν κουμπάροι.

Τα χρόνια της δικτατορίας
Το 1971 ξεκίνησε κοινές εμφανίσεις με το Γιάννη Μαρκόπουλο στη μπουάτ "Λήδρα" και η φωνή του έγινε σύμβολο της αντίστασης. Συνεργάστηκε στενά, εκείνα τα χρόνια, με τον Θρακιώτη τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια στις μπουάτ της Πλάκας και σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα
Το καλοκαίρι του 1973 τραγούδησε στο θεατρικό έργο "Το μεγάλο μας τσίρκο" με πρωταγωνιστές τον Κώστα Καζάκο και τη Τζένη Καρέζη στο θέατρο «Αθήναιον».

Το τέλος
Ο Νίκος Ξυλούρης στην ακμή της καριέρας του αντιλήφθηκε ότι έχει καρκίνο. Μετά από μεγάλο αγώνα, πολλαπλές εγχειρήσεις και αρκετή ταλαιπωρία έχασε τη μάχη στο Νοσοκομείο Πειραιώς στις 8 Φεβρουαρίου 1980 σε ηλικία μόλις 44 χρονών. Με τη φωνή και το ήθος του σημάδεψε τα χρόνια της χούντας, την αντίσταση σε αυτήν, αλλά και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Όπως ο ίδιος έλεγε μετά τη μεταπολίτευση, αναφερόμενος στους ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας "εγώ τους ίδιους ανθρώπους έβλεπα να κανονίζουν επί χούντας, τους ίδιους βλέπω και τώρα".

Δισκογραφία
• Μια μαυροφόρα που περνά (1958)
• Ανυφαντού (1969)
• Ο Ψαρονίκος (1970)
• Μαντινάδες και χοροί (1970)
• Χρονικό (1970) σε ποίηση Κ.Χ. Μύρη
• Ριζίτικα (1971)
• Διάλειμμα (1972)
• Ιθαγένεια (1972) σε ποίηση Κ. Χ. Μύρη
• Διόνυσε καλοκαίρι μας (1972)
• Ο τροπικός της Παρθένου (1973)
• Ο Ξυλούρης τραγουδά για την Κρήτη (1973)
• Ο Στρατής Θαλασσινός ανάμεσα στους Αγάπανθους (1973)
• Περήφανη ράτσα (1973)
• Ακολουθία (1974)
• Το μεγάλο μας τσίρκο (1974) θεατρικό του Ιακ. Καμπανέλλη
• Παραστάσεις (1975)
• Ανεξάρτητα (1975)
• Κομέντια, η πάλη χωρικών και βασιλιάδων (1975)
• Καπνισμένο τσουκάλι (1975) σε ποίηση Γ.
• Τα που θυμούμαι τραγουδώ (1975)
• Κύκλος Σεφέρη (1976)
• Ερωτόκριτος (1976) βασισμένο στο έμμετρο μυθιστόρημα του Β Κορνάρου
• Η συμφωνία της Γιάλτας και της πικρής αγάπης (1976)
• Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι (1977) σε ποίηση Δ. Σολωμού
• Τα ερωτικά (1977)
• Τα Ξυλουρέικα (1978)
• Τα αντιπολεμικά (1978)
• Σάλπισμα (1978)
• 14 χρυσές επιτυχίες (1978)

Μετά Θάνατον Δισκογραφία
• Τελευταία ώρα Κρήτη (1981)
• Νίκος Ξυλούρης (1982)
• Πάντερμη Κρήτη (1983)
• Ο Δείπνος ο μυστικός (1984)
• Σταύρος Ξαρχάκος: Θεατρικά (1985)
• Ο Γιάννης Μαρκόπουλος στον ελληνικό κινηματογράφο (1988)
• Η συναυλία στο Ηρώδειο 1976 (1990)
• Το χρονικό του Νίκου Ξυλούρη (1996)
• Νίκος Ξυλούρης (2000)
• Η ψυχή της Κρήτης(2002)
• Ήτανε μια φορά...(2005)
• Του Χρόνου Τα Γυρίσματα (2005)

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιλέξει κανείς κάποιο από τα τραγούδια του. Εμείς επιλέξαμε ένα από τα πολλά, γιατί «τούτες τις μέρες που ο άνεμος μας κυνηγά» ο λόγος αυτών των ποιητών μας είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητος…

Σκέψεις και προβληματισμοί για τη διαφορετικότητα

Μιλώντας για το ρατσισμό και τη διαφορετικότητα...

Δικαίωμα στη διαφορά

Όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από το χρώμα, τη φυλή, την θρησκεία και την πατρίδα είναι αποδεδειγμένα ίσοι. Παρόλο που οι άνθρωποι διαφέρουν κυρίως εμφανισιακά μεταξύ τους, γενετικά είναι ίδιοι. Ακόμα έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα, όπως ζωής και ισότητας. Γι’ αυτό το λόγο όλοι θα έπρεπε να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων και να τους αποδέχονται ως ίσους ούτε ως ανώτερους ούτε ως κατώτερους.
Όπου και γυρίσει κανείς το κεφάλι του θα συναντήσει πληθώρα χρωμάτων και προελεύσεων αλλά και συνηθειών ανθρώπους, αλλά και άλλων όντων της φύσης. Είναι απόλυτα φυσιολογικό οι άνθρωποι να διαφέρουν μεταξύ τους, όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Αν ήταν όλοι ίδιοι και κουβαλούσαν τις ίδιες παραδόσεις, αξίες, ήθη και έθιμα, την ίδια γλώσσα και θρησκεία, τότε κανείς δε θα είχε την ευκαιρία να γνωρίσει καινούριες κουλτούρες και παραδόσεις άλλων λαών.
Επίσης, θα έπρεπε να είχαν όλοι στο νου τους κάθε φορά που θα κριτίκαραν ή κορόιδευαν ένα άτομο για τα διαφορετικά του χαρακτηριστικά, πώς θα ένιωθαν, αν έμπαιναν στη θέση του ανθρώπου που σχολίαζαν. Θα έπρεπε όλοι να αναλογιστούν τα συναισθήματά τους, αν κάποιος αντιδρούσε ρατσιστικά εναντίον τους. Πιστεύω ότι σε κανένα δε θα άρεσε κάτι τέτοιο. Οπότε, αφού σε κανένα δεν αρέσει να του φέρονται έτσι, δε θα έπρεπε να συμπεριφέρεται με ανάλογο τρόπο.
Τέλος, όλοι θα έπρεπε όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως όλοι είμαστε ίσοι και έχουμε ακριβώς τα ίδια δικαιώματα, ακόμα και στη διαφορετικότητα.

Εβελίνα Λάμπουρα, Γ2

Κυρίες και κύριοι,
Μαθητές και μαθήτριες,

Θα ήθελα να σας μιλήσω για το φαινόμενο του ρατσισμού, επειδή έχω παρατηρήσει ότι ο ρατσισμός έχει κάνει την εμφάνιση του και στο σχολείο μας. Πολλές φορές στα διαλείμματα παρατηρώ ότι κάποιοι απ' τους συμμαθητές μας είναι απομονωμένοι και περιθωριοποιημένοι απ' τα άλλα παιδιά. Ο προφανής λόγος που συμβαίνει αυτό είναι τα διαφορετικά τους χαρακτηριστικά, όπως το χρώμα του δέρματός τους ή το ότι ίσως είναι λιγότερο όμορφα από τους υπόλοιπους.

Ο ρατσισμός λοιπόν είναι μια κοινή συμπεριφορά στην κοινωνία μας, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι είναι και φυσιολογική. Όσοι πιστεύουν σε αυτό το δόγμα θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο από ανθρώπους που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, όπως ακριβώς συμβαίνει και στο σχολείο μας με κάποια παιδιά.

Η αντιμετώπιση που δείχνουμε απέναντι σε κάποιους συμμαθητές αλλά και συνανθρώπους μας είναι λάθος πολλές φορές, χωρίς ωστόσο να φταίμε αποκλειστικά και μόνο εμείς που μάθαμε να φερόμαστε έτσι, γιατί οι αιτίες είναι πολλές και βαθιές. Ρατσιστής δεν γεννήθηκε κανείς, αλλά έγινε στη πορεία. Τα αίτια που προκαλούν τον ρατσισμό είναι συνήθως τα Μ.Μ.Ε, η υψηλή αυτοεκτίμηση, η έλλειψη ηθικών αρχών και αξιών, η ελλειπής έως και ανύπαρκτη παιδεία μα κυρίως τα άτομα που μας περιβάλλουν. Για παράδειγμα, εάν ζούμε σε μια οικογένεια γεμάτη ρατσιστικές αντιλήψεις τότε μεγαλώνοντας θα γίνουμε ρατσιστές.

Οι συνέπειες του ρατσισμού φαίνονται στην καθημερινή μας ζωή, αλλά εμείς τις αγνοούμε συνεχώς και δεν διορθώνουμε την στάση μας. Μερικές συνέπειες είναι η εγκληματικότητα, ο εξευτελισμός, η βία ψυχολογική είτε σωματική προς αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και η ανισότητα. Για να αλλάξουν όλα αυτά πρέπει πρώτα εμείς να αλλάξουμε την στάση μας.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Μπορούμε να ανοίξουμε τα μάτια και να δούμε ότι στην πραγματικότητα δεν έχουμε καμία διαφορά από αυτούς τους ανθρώπους είτε είναι συμμαθητές μας είτε απλοί συνάνθρωποι μας. Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, είμαστε όλοι ίσοι και πρέπει να τα μοιραζόμαστε όλα.Ύστερα μετά από όσα είπα θα ήθελα να μην βλέπω πλέον μόνα παιδιά στο σχολείο και όλοι να διασκεδάζουμε χωρίς να σκεφτόμαστε τις διαφορές.

Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
Έμη Κοσκινά, Γ1

Ένα ποίημα πού είχε γράψει ένα παιδάκι από την Αφρική,και πού προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη,ώς το καλύτερο ποίημα το 2006.

" Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος,
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος,
Όταν κάθομαι στόν ήλιο, είμαι μαύρος,
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος,
Και όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος.

Κι εσύ, λευκέ άνθρωπε..........
Όταν γεννιέσαι, είσαι ρόζ,
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός,
Όταν κάθεσαι στόν ήλιο, γίνεσαι κόκκινος,
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλέ,
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος,
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος,
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρί.
Και λές εμένα έγχρωμο?
Πάντως και οι δύο είμαστε Άνθρωποι....."

Αγαπητοί συμμαθητές και καθηγητές

Ως πρόεδρος του 15μελούς και με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού θέλησα να σας μιλήσω για το πρόβλημα αυτό. Ο ρατσισμός δεν είναι ένα απλό πρόβλημα και πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.

Ρατσισμός παρατηρείται σε όλες τις περιοχές του πλανήτη χωρίς καμία εξαίρεση. Παντού υπάρχουν άνθρωποι που περιθωριοποιούν κάποιους άλλους και τους δημιουργούν αισθήματα κατωτερότητας με τρόπο πολλές φορές απάνθρωπο και άσχημο. Η συμπεριφορά αυτή έχει παρατηρηθεί και στο σχολείο μας εναντίον κάποιων παιδιών που προέρχονται από άλλες χώρες, π.χ. από την Αλβανία ή την Τουρκία.

Ο ρατσισμός υπάρχει σε δύο μορφές: στον κοινωνικό και τον φυλετικό. Στην περίπτωση μας μιλάμε για φυλετικό ρατσισμό, ρατσισμό δηλαδή που υποβιβάζει και αντιμετωπίζει με κατωτερότητα κάποια έθνη και κράτη. Ως γνωστό, σήμερα σε όλα τα κράτη του κόσμου ζουν άνθρωποι από διαφορετικά έθνη, με αποτέλεσμα να δημιουργείται φυλετικός ρατσισμός σε μεγάλο βαθμό.

Το κοινωνικό πρόβλημα αυτό έχει βέβαια τις ρίζες του μέσα στην οικογένεια και το σχολείο. Από εκεί συνήθως τα παιδιά παίρνουν τα πρώτα ερεθίσματα για τέτοιες συμπεριφορές. Αναμφίβολα όμως, μια τέτοιου είδους συμπεριφορά μπορεί να προκληθεί και από το άτομο το ίδιο, αν λόγου χάρη, έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση, αισθήματα κατωτερότητας και έλλειψη ευγένειας και ήθους. Ποιος άλλος τρόπος όμως υπάρχει για να γίνει ένα άτομο ρατσιστής; Χωρίς καμία αμφιβολία, τα ΜΜΕ επηρεάζουν είτε θετικά είτε αρνητικά την συμπεριφορά του ατόμου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως την επηρεάζουν αρνητικά.

Μήπως κάποιος από εσάς έχει ακούσει ποτέ για τις συνέπειες αυτού του κοινωνικού προβλήματος; Αν όχι, νομίζω πως ήρθε η ώρα να τις ακούσετε. Οι συνέπειες του ρατσισμού είναι αρνητικές και μόνο αρνητικές! Ας αναφέρω κάποιες:
• Εγκληματικότητα. Άτομα που έχουν δεχθεί ρατσιστικές συμπεριφορές υπάρχει περίπτωση να στραφούν σε παράνομες και εγκληματικές πράξεις.
• Βία. Όπως ακριβώς είχε γίνει και μέσα στο ίδιο μας το σχολείο πράξεις βιαιότητας μπορούν να προκληθούν από ρατσιστικές συμπεριφορές.

Σίγουρα όμως, υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα προβλήματα και η κοινωνία μας να κάνει ένα βήμα μπροστά, ένα βήμα προς το καλύτερο. Κάποιοι τρόποι αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος μπορεί να είναι η συχνότερη ενημέρωση των πολιτών, η οικογένεια να μην ωθεί το παιδί σε ρατσιστικά πρότυπα και το σχολείο να προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει τους μαθητές μέσα από εκδηλώσεις, όπως η σημερινή, για την οποία είμαι σίγουρη πως έβαλε κάποιους από εσάς σε σκέψεις σχετικά με την συμπεριφορά και τον χαρακτήρα σας.

Βάλτε λοιπόν τον εαυτό σας στη θέση αυτών των ανθρώπων και των παιδιών που δέχονται φυλετικό και όχι μόνο ρατσισμό και προσπαθήστε να εξαλείψετε όσο μπορείτε το πρόβλημα αυτό. Ας ελπίσουμε, πως κάποια στιγμή στο μέλλον, το κοινωνικό πρόβλημα του ρατσισμού θα εξαλειφθεί και η κοινωνία μας θα γίνει σαφώς καλύτερη.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και την προσοχή σας,
Λευκή Κοντίνη, Γ1

Αγαπητοί συμμαθητές,

Με αφορμή ένα πρόσφατο γεγονός που συνέβη στο σχολείο μας πριν λίγο καιρό, θα ήθελα να σας μιλήσω για το ρατσισμό. Παρατήρησα ότι πολλοί από εσάς περιθωριοποιείτε μερικούς απ' τους συμμαθητές μας, επειδή δεν είναι Έλληνες.

Υπάρχουν πολλά είδη ρατσισμού. Ένα από αυτά είναι ο φυλετικός ρατσισμός. Είναι, δυστυχώς, μια αρκετά συνηθισμένη συμπεριφορά από αρκετούς από εμάς. Για σκεφτείτε όμως, πώς θα νοιώθατε αν είχατε ξενιτευτεί απ' τη χώρα σας, αν είχατε αφήσει πίσω όλους σας τους γνωστούς και τους φίλους, για να πάτε σε μια χώρα όπου εσείς και οι γονείς σας θα ζούσατε μια καλύτερη ζωή και αντί για αυτό βρίσκατε μερικούς ανθρώπους «άλλου χρώματος», οι οποίοι θα σας έδειχναν με το δάχτυλο και θα κρυφογελούσαν; Κανείς σας δε θέλει ούτε να το σκέφτεται. Τότε, πώς γίνεται να φέρεστε έτσι σε κάποια άτομα, από τη στιγμή που εσείς δε θα θέλατε να σας φερθούν έτσι;
Ο ρατσισμός εκδηλώνεται με άσχημους τρόπους. Η βία ,σωματική ή ψυχολογική είναι η πιο γνωστή. Πολλά ξενιτεμένα παιδιά έχουν πέσει θύματα του ρατσισμού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τα παιδιά αυτά να παθαίνουν σοβαρά σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα. Γιατί όμως; Επειδή είναι διαφορετικοί; Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να είναι διαφορετικός.

Ως πρόεδρος του 15μελούς θα ήθελα να πατάξω αυτό το κοινωνικό πρόβλημα από το σχολείο μας. Η διαφορετικότητα είναι ωραία, μπορεί να μην το βλέπετε, αλλά είναι. Αν μάθετε να ζείτε με αυτά τα άτομα, θα παρατηρήσετε ότι έχετε πολλά κοινά ενδιαφέροντα, και ότι τόσο καιρό σας κρατούσε μακριά τους ένα χρώμα. Είμαι σίγουρη ότι αν το καταφέρετε αυτό, θα αποκτήσετε καινούριους φίλους και αρκετά σύντομα μάλιστα.

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε
Αντωνία Κοντοστάνου, Γ1

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο κατά το οποίο ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν τη φυλή τους ή τους εαυτούς τους ανώτερους από άλλους ανθρώπους με τους οποίους έχουν κοινωνικοπολιτιστικές διαφορές. Επομένως, ο ρατσισμός διακρίνεται σε φυλετικό και κοινωνικό.

Ο ρατσισμός είναι ένα αρκετά συχνό φαινόμενο, αφού ορισμένοι δεν μπορούν ή μάλλον δεν θέλουν να δεχτούν το διαφορετικό. Αυτό, όμως, δεν είναι λογικό, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ανεξάρτητα από τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους. Εξάλλου, αν όλοι οι άνθρωποι ήταν ίδιοι, δε θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν ο ένας από τον άλλο. Άρα, όταν οι άνθρωποι δεν αποδέχονται τη διαφορετικότητα, εκδηλώνουν ρατσιστικές συμπεριφορές απέναντι σε ορισμένους ανθρώπους.

Σε κάθε κοινωνία πρέπει να υπάρχει ισότητα μεταξύ των ανθρώπων προκειμένου να μην υπονομεύονται οι ειρηνικές σχέσεις ανάμεσα στα έθνη και οι άνθρωποι να μην στερούνται τα πολιτικά τους δικαιώματα.

Συμπερασματικά, για να περιοριστεί το φαινόμενο του ρατσισμού, οι άνθρωποι θα πρέπει να αποδέχονται το διαφορετικό, να είναι δίκαιοι και ανεκτικοί. Όλα τα παραπάνω μπορούν να επιτευχθούν μέσω της εκπαίδευσης που λαμβάνουν τα παιδιά από το σχολείο, αλλά και της αγωγής που παίρνουν από τους γονείς.

Νικολέτα Παργινού, Γ2

Ποιητικές δοκιμές...

Η Απογύμνωση της αλήθεια σου

Εκεί που χαίρεσαι
την ηρεμία σου
ένα απλό τηλεφώνημα
αρκεί για να
τα ανατρέψει όλα.

Και τότε
κοκκινίζεις από
τον θυμό σου.
Σφίγγεις χέρια
και δόντια
για να μην αφήσεις
να ξεφύγουν
τα δάκρυα σου.

Τα δάκρυα
της απελπισίας σου
σε καίνε.
Και τότε
όλα γύρω σου
σου φταίνε.

Η ηρεμία
είναι τόση
που μπορείς
να ακούσεις
τους χτύπους
του ρολογιού.

Κι όμως εσύ,
δεν είσαι ήρεμος.
Τρέμεις.
Ναι, τρέμεις
γιατί αυτή τη στιγμή.
Αυτή τη στιγμή
σου απογυμνώνουν
την αλήθεια σου.

Κι εσύ έχεις μείνει εκεί
παγωμένος να κοιτάς
το ρολόι του τοίχου.
Μέχρι που συνειδητοποιείς
ότι ακόμα κι αυτό
σου σπάει τα νεύρα.

Τα ίδια λόγια,
αυτά που άκουσες
πριν λίγο
γυρνούν μες στο μυαλό σου.
Σαν στίχοι!

Κι εκείνη τη στιγμή
σε στοιχειώνει
η απογύμνωση
της αλήθειας σου.

Δεν έχεις δύναμη
για τίποτα.
Σε περιβάλλει
ένα τίποτα.

Θες να κλάψεις,
να φωνάξεις,
να βγεις έξω
και να τρέξεις,
να ξεφύγεις
από αυτήν τη σκέψη
που γυρνά σα μουσική
μες στο μυαλό σου.

Αυτήν την στιγμή,
κάν' το.
Χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα.
Κλάψε, φώναξε, τρέξε.
Γιατί αν δεν το κάνεις,
δεν θα ξεφύγεις ποτέ.

Ε.Κ.

Ο "καλός" αναγνώστης...

Την επιλογή του άρθρου προτείνει η Σπυριδούλα Κούστα, μαθήτρια του Γ1.

Οι περισσότεροι θα καταφέρουμε να διαβάσουμε το παρακάτω μπερδεμένο κείμενο।

"Σνφμύωα με μια έυρενα στο Πισήναπιμετο του Κμτρπιαίζ, δεν πεαίζι ρλόο με τι σριεά ενίαι τοθοπεμετενα τα γταμάμρα σε μια λξέη, αεκρί το πώτρο και το ταελείτυο γαμρμα να ενίαι στη στωσή θσέη. Τα υλοποιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς και μροπετίε να δαβαιάεστε τις λιεξές χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γαιτί ο απρώνθονις εκέγλφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξέη αλλα σαν σνύλοο."

Ο εγκέφαλος ενός "καλού" αναγνώστη συλλαμβάνει τις λέξεις σαν σύνολο γιατί συγκρατεί και ανακαλεί την μορφολογία τους δηλ. το πως μοιάζουν. Συνθέτει γρήγορα τα μπερδεμένα γράμματα της λέξης και αντιλαμβάνεται απο τα συμφραζόμενα ποια λέξη ακολουθεί.
Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά μας με το παιδί που έχει μαθησιακά προβλήματα/δυσλεξία το οποίο δυσκολεύεται να συγκρατεί και να ανακαλεί την μορφή των λέξεων. Για κάθε λέξη διαβάζει ένα, ένα τα γράμματα με συνέπεια η ανάγνωση να είναι μια αργή και πολλές φορές αποτυχημένη διαδικασία.

πηγή άρθρου:
Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας

Η ποίηση του Κ.Π.Καβάφη

Η Σπυριδούλα Κούστα προτείνει:

Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)



Όσο Μπορείς...

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Καλή Χρονιά!

Η "Μαύρη Γάτα" σας εύχεται καλή χρονιά και χρόνια πολλά!
Ο καινούριος χρόνος να σας φέρει ό,τι επιθυμείτε...