Ξυπόλυτοι ήρωες

       

Το μεγάλο ταξίδι με τους «Ξυπόλυτους ήρωες» της Αλεξάνδρας Μητσιάλη σιγά σιγά φτάνει στο τέλος του. Η ανταπόκριση των μαθητών ήταν πέρα από τις προσδοκίες μου. Πόσες ιστορίες ανακαλύψαμε, πόσες εκπλήξεις γευτήκαμε, με τι μαγικό τρόπο ξεδιπλώθηκε μπροστά μας ολόκληρη η περίοδος της γερμανικής Κατοχής, της Αντίστασης, του ξεκληρίσματος των Εβραίων, μα πάνω απ’ όλα η ιστορία των απλών ανθρώπων που απέκτησαν το ανάστημα όσων γράφουν την ιστορία με τις ίδιες τους τις πράξεις.

        

     Δεν ξεχνάμε άλλωστε ότι: «… η ιστορία φτιάχνεται από πρόσωπα και όχι από απρόσωπες δομές που κατασκευάζει ο ιστορικός, πρόσωπα που, ακόμη κι όταν οι πράξεις τους δεν αλλάζουν το ρου της ιστορίας, επηρεάζουν τους ίδιους, γύρω τους, τη συλλογική εμπειρία και την ευρύτερη κοινότητα στην οποία ζουν.»

Ρίκα Μπενβενίστε, Λούνα  

Ακολουθούν οι δραστηριότητες δημιουργικής γραφής των ομάδων.

Ξυπόλυτοι ήρωες

Μέσα από το βιβλίο γνωρίζουμε και την πιτσιρικαρία του «Ξυπόλυτου Τάγματος». Πρόκειται για τα 160 παιδιά, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της Κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου και πετάχτηκαν στο δρόμο.

     Αυτά τα  ορφανά, λοιπόν, για να επιβιώσουν, παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους! Οργανώνονται σαν μυστικός «στρατός», με ιεραρχία και πειθαρχία. Μόνα τους συγκροτούν ομάδες κρούσης και βοήθειας. Πηγή για την τροφοδοσία τους είναι τα γερμανικά καμιόνια που κουβαλάνε ψωμί και τρόφιμα. Τα παγιδεύουν και τα κλέβουν! Τα κλεμμένα μοιράζονται στα ορφανά, αλλά και σε άλλους κατοίκους της Θεσσαλονίκης που είχαν ανάγκες!

Τα παιδιά του «Ξυπόλυτου Τάγματος» έμειναν στην ιστορία σαν σαλταδόροι!

Με το Ξυπόλυτο τάγμα ασχολήθηκαν ο Φώτης, η Σάντρα, η Ιωάννα και η Χριστίνα.

Ξυπόλυτοι ήρωες

    Ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε και τα κορίτσια του βιβλίου μας, την Αλέγρα που τόσο αγαπήσαμε και συμπονέσαμε. Καρδιοχτυπήσαμε μαζί της, την ακολουθήσαμε στο μαρτύριο του γκέτο του Βαρόνου Χιρς και την αποχαιρετήσαμε για πάντα στο σταθμό, όταν ανέβηκε μαζί με άλλους Σαλονικιούς Εβραίους στο τρένο του θανάτου. Αλλά και τη Σταυρούλα, αυτή τη μεγάλη καρδιά, που τόση αγάπη έδωσε σ’  αυτούς που πόνεσε, νοιάστηκε και αγάπησε. Αυτή που είχε τόσο κουράγιο, που «το ‘λεγε» η καρδούλα της και τόσο πολύ ήθελε να μπει στην Αντίσταση.

Ξυπόλυτοι ήρωες

Το μεγάλο ταξίδι με τους «Ξυπόλυτους ήρωες» της Αλεξάνδρας Μητσιάλη σιγά σιγά φτάνει στο τέλος του. Η ανταπόκριση των μαθητών ήταν πέρα από τις προσδοκίες μου. Πόσες ιστορίες ανακαλύψαμε, πόσες εκπλήξεις γευτήκαμε, με τι μαγικό τρόπο ξεδιπλώθηκε μπροστά μας ολόκληρη η περίοδος της γερμανικής Κατοχής, της Αντίστασης, του ξεκληρίσματος των Εβραίων, μα πάνω απ’ όλα η ιστορία των απλών ανθρώπων που απέκτησαν το ανάστημα όσων γράφουν την ιστορία με τις ίδιες τους τις πράξεις.

        

     Δεν ξεχνάμε άλλωστε ότι: «… η ιστορία φτιάχνεται από πρόσωπα και όχι από απρόσωπες δομές που κατασκευάζει ο ιστορικός, πρόσωπα που, ακόμη κι όταν οι πράξεις τους δεν αλλάζουν το ρου της ιστορίας, επηρεάζουν τους ίδιους, γύρω τους, τη συλλογική εμπειρία και την ευρύτερη κοινότητα στην οποία ζουν.»

Ρίκα Μπενβενίστε, Λούνα

Ακολουθούν οι δραστηριότητες δημιουργικής γραφής των ομάδων.

Όπου μας πάει ο συνειρμός

Νυχτερινό

            

    

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού,

μια νύχτα του καλοκαιριού

δυο παιδιά βλέπουν το φεγγάρι.

Σκοτάδι, αλλά ακόμα και μέσα από το δάσος φαίνεται το φεγγάρι!

Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού κοιτάω τα μάτια σου

και σου λέω σ’ αγαπώ…

Μια βραδιά βλέποντας το ηλιοβασίλεμα!

Εγώ και συ αγκαλιά μαζί κοιτάζοντας τ’ αμέτρητα αστέρια τ’ ουρανού,

βλέπουμε τ’ άστρα αγκαλιά τραγουδώντας τραγούδια αγαπημένα…

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού,

μόνο ντουφέκια ακούω….

Έχει πολύ σκοτάδι

και ΄γω σε σκέφτομαι κάθε νύχτα, εγώ με σένα αγκαλιά.

Μια νύχτα με ήρεμη θάλασσα και από πάνω το φεγγάρι

ν’ αφήνει σκιά πάνω στη θάλασσα

και στην άκρη ένα δέντρο…

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

κάθονται οι λύκοι πάνω στο βράχο κι αλυχτούν.

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού θυμάμαι τα όνειρά μου…

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

τα  δυο μας αγκαλιά να σου λέω σ’ αγαπώ

και να μεθάμε από τα φιλιά.

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

μέσα στην πανσέληνο έκανα μπάνιο στη θάλασσα,

τ’ αστέρια φωτίζουν.

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

δίπλα στη θάλασσα σε πρωτοσυνάντησα.

Περπατάω, σκέφτομαι αν όλα θα παραμείνουν ίδια

ή θ’ αλλάξουν…

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

η γη λάμπει και γω  σκέφτομαι το αύριο.

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

να σε σφίγγω σφιχτά στην αγκαλιά μου

και να σου λέω σ’ αγαπώ.

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

υπάρχει ένα ζευγάρι που τραγουδάει

τραγούδια όμορφα κι ωραία,

τους ακούει η θάλασσα και χαμογελάει…

Τα παιδιά του Γ1