Σκέψεις και προβληματισμοί για το μέλλον...

Ευρωπα'ι'κή Συνείδηση

Όταν το 1980 η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ευρωπα'ι'κή Κοινότητα όλοι ήταν περήφανοι που μετά από αρκετή προσπάθεια κατάφεραν να ανήκουν στην Ευρωπα'ι'κή Κοινότητα. Το ερώτημα είναι: «συνεχίζουμε να αισθανόμαστε περήφανοι για την Ευρωπα'ι'κή μας ταυτότητα» ;

Κατά την προσωπική μου γνώμη , έχουμε όλοι πάψει να νιώθουμε αίσθημα τιμής και υπερηφάνειας για τη συμμετοχή μας στην Ευρωπα'ι'κή Ένωση . Ειδικά εγώ ως Ευρωπαία πολίτης νιώθω τρομερά απογοητευμένη και λυπημένη αλλά και υποχείριο όλων των οργάνων που βρίσκονται στην εξουσία σε κρατικό αλλά και Ευρωπα'ι'κό επίπεδο .

Πιστεύω πως θα έπρεπε όλοι να σταματήσουν να είναι στενόμυαλοι και να ανατρέψουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σχεδόν όλοι οι πολίτες της Ευρώπης. Θα έπρεπε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να σταματήσουμε να καθόμαστε να μας εκμεταλλεύονται . Επίσης , θα έπρεπε να διεκδικήσουμε όλα μας τα δικαιώματα και να ξεφύγουμε από την αδράνεια και την απάθεια που μας χαρακτηρίζει.

Τέλος , πιστεύω πως όλοι βρισκόμαστε στην ίδια απεγνωσμένη και πιεστική κατάσταση και πως θα έπρεπε να κάνουμε κάτι για να ξεφύγουμε.

Εβελίνα Λάμπουρα, Γ2

Ως πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αισθάνομαι τη μεγαλύτερη υπερηφάνεια, αν σκεφτεί κανείς την κατάσταση που επικρατεί σήμερα! Ο θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιουργήθηκε για να είναι όλες οι χώρες, οι οποίες είναι ενταγμένες σ’ αυτήν, σαν μία, κάτι τέτοιο σίγουρα δεν συμβαίνει στις μέρες μας. Όλες οι χώρες σαν μία … βλέποντας κάποιος το τι συμβαίνει θα έλεγε ότι μόνο αυτό δεν ισχύει!

Αντίθετα οι « μεγάλες» - δυνατές χώρες επιβάλλονται στις «μικρές» και «ισοδύναμες» χώρες, για να τις έχουν «δικές τους». Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε επίσης, για να είναι μια μεγάλη δύναμη απέναντι στις ΗΠΑ. Ούτε αυτό όμως συμβαίνει, καθώς η Αμερική ουσιαστικά κυριαρχεί και πάλι.

Συνοψίζοντας, όλα στην Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργούν με βάση το συμφέρον των «μεγάλων» και οι πιο αδύνατοι είναι απλά τα «πιόνια» τους που τα χειρίζονται, όπως τους βολεύει καλύτερα.

Ντριόλα Οσμάνη, Γ2

Η Ευρώπη είναι ένα σύνολο ισχυρών και αδυνάτων κρατών που σίγουρα εντυπωσιάζει. Οι οικονομικές της δυνατότητες σίγουρα είναι τεράστιες. Αυτή η ένωση διαφορετικών λαών που απλώνονται σε ένα τεράστιο γεωγραφικό χώρο καταρχάς εντυπωσιάζει, αλλά η διαφορετικότητα μπορεί να δημιουργήσει και προβλήματα.

Εγώ ως ευρωπαίος πολίτης αισθάνομαι τυχερός που γεννήθηκα σε αυτή την ήπειρο και οικονομικά ισχυρός, αφού η Ευρώπη είναι από τα πιο πλούσια μέρη στον κόσμο. Βιομηχανία, σύγχρονες τεχνολογίες και καλλιέργειες προϊόντων με κάνουν να αισθάνομαι αυτάρκης. Όμως σήμερα, εγώ ως Έλληνας βιώνω μια κρίση οικονομική και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να με βοηθήσει. Τίποτα δεν είναι σίγουρο και το μέλλον της Ευρώπης θα δούμε πιο θα είναι!!!

Δήμητρα Μπολέτση, Γ2

Che fece .... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του. Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Ο Κ. Π. Καβάφης δίνει μεγάλη βαρύτητα στο ΌΧΙ. Σε πολλά και διάφορα διλήμματα, για τα οποία πρέπει να πάρουμε απόφαση, πιο εύκολο είναι το ΝΑΙ, το οποίο ισοδυναμεί με συμβιβασμό. Για να μην έρθει κανείς σε σύγκρουση με μια συγκεκριμένη κατάσταση, λέμε από πίεση το ΝΑΙ.

Αντίθετα το ΌΧΙ βγαίνει πιο δύσκολα, πιο βασανιστικά, γιατί μπορεί να έρθουμε σε σύγκρουση με κάποιον άλλον, να τον στεναχωρήσουμε και να τον απογοητεύσουμε, αλλά και για να μην καταπατήσουμε τις αξίες, τις αρχές και τα πιστεύω μας
Το ΌΧΙ κρύβει μέσα του μια προσπάθεια αλλαγής, επιβάλλοντας έτσι τη συνείδηση, τις αξίες, τις αρχές και τα πιστεύω μας.

Πωλίνα Πορφύρη, Γ2

Μέσα στη σκόνη του χρόνου...

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη•
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική•
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε•
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα• είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΞΥΛΟΥΡΗ

Ο Νίκος Ξυλούρης ή Ψαρονίκος, (7 Ιουλίου 1936 - 8 Φεβρουαρίου 1980) γεννήθηκε το 1936, στο ορεινό χωριό Ανώγεια του Ρεθύμνου της Κρήτης από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες. Στα πέντε του χρόνια, όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό του, ξεριζώθηκε από τον τόπο του μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου όπου παρέμειναν μέχρι και την απελευθέρωση της Κρήτης.

Σε νεαρή ακόμα ηλικία με τη βοήθεια του δασκάλου του κατάφερε να πείσει τον πατέρα του να του αγοράσει την πρώτη του λύρα και πολύ γρήγορα άρχισε να παίζει σε γάμους και πανηγύρια. Στα 17 του αποφάσισε να μετακομίσει στο Ηράκλειο και έπιασε δουλειά στο νυχτερινό κέντρο "Κάστρο". Τα πράγματα όμως δεν ήταν όπως τα περίμενε γιατί βρέθηκε αντιμέτωπος με τη "μόδα" της Ευρωπαϊκής μουσικής, κάτι τελείως ξένο για αυτόν. Τα έσοδα του μόλις και μετά βίας έφταναν να τον συντηρήσουν και πέρασε δύσκολες εποχές.

Η αναγνώριση του στην Αθήνα
Το 1969 ηχογράφησε με μεγάλη επιτυχία το δίσκο "Ανυφαντού" και λίγους μήνες αργότερα εμφανίστηκε και πάλι σε Αθηναϊκό μουσικό κέντρο. Οι καταστάσεις όμως πλέον είχαν ωριμάσει και ο κόσμος τον υποστήριζε περισσότερο. Έτσι μετακόμισε και πάλι στην Αθήνα. Γνώρισε τον ποιητή και σκηνοθέτη Ερρίκο Θαλασσινό ο οποίος αποφάσισε να τον συστήσει στο Γιάννη Μαρκόπουλο και έτσι ξεκίνησε μια λαμπρή συνεργασία με το δίσκο "Χρονικό" και τα "Ριζίτικα". Παράλληλα γνωρίστηκε με τον διευθυντή της δισκογραφικής εταιρίας COLUMBIA και έγιναν κουμπάροι.

Τα χρόνια της δικτατορίας
Το 1971 ξεκίνησε κοινές εμφανίσεις με το Γιάννη Μαρκόπουλο στη μπουάτ "Λήδρα" και η φωνή του έγινε σύμβολο της αντίστασης. Συνεργάστηκε στενά, εκείνα τα χρόνια, με τον Θρακιώτη τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια στις μπουάτ της Πλάκας και σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα
Το καλοκαίρι του 1973 τραγούδησε στο θεατρικό έργο "Το μεγάλο μας τσίρκο" με πρωταγωνιστές τον Κώστα Καζάκο και τη Τζένη Καρέζη στο θέατρο «Αθήναιον».

Το τέλος
Ο Νίκος Ξυλούρης στην ακμή της καριέρας του αντιλήφθηκε ότι έχει καρκίνο. Μετά από μεγάλο αγώνα, πολλαπλές εγχειρήσεις και αρκετή ταλαιπωρία έχασε τη μάχη στο Νοσοκομείο Πειραιώς στις 8 Φεβρουαρίου 1980 σε ηλικία μόλις 44 χρονών. Με τη φωνή και το ήθος του σημάδεψε τα χρόνια της χούντας, την αντίσταση σε αυτήν, αλλά και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Όπως ο ίδιος έλεγε μετά τη μεταπολίτευση, αναφερόμενος στους ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας "εγώ τους ίδιους ανθρώπους έβλεπα να κανονίζουν επί χούντας, τους ίδιους βλέπω και τώρα".

Δισκογραφία
• Μια μαυροφόρα που περνά (1958)
• Ανυφαντού (1969)
• Ο Ψαρονίκος (1970)
• Μαντινάδες και χοροί (1970)
• Χρονικό (1970) σε ποίηση Κ.Χ. Μύρη
• Ριζίτικα (1971)
• Διάλειμμα (1972)
• Ιθαγένεια (1972) σε ποίηση Κ. Χ. Μύρη
• Διόνυσε καλοκαίρι μας (1972)
• Ο τροπικός της Παρθένου (1973)
• Ο Ξυλούρης τραγουδά για την Κρήτη (1973)
• Ο Στρατής Θαλασσινός ανάμεσα στους Αγάπανθους (1973)
• Περήφανη ράτσα (1973)
• Ακολουθία (1974)
• Το μεγάλο μας τσίρκο (1974) θεατρικό του Ιακ. Καμπανέλλη
• Παραστάσεις (1975)
• Ανεξάρτητα (1975)
• Κομέντια, η πάλη χωρικών και βασιλιάδων (1975)
• Καπνισμένο τσουκάλι (1975) σε ποίηση Γ.
• Τα που θυμούμαι τραγουδώ (1975)
• Κύκλος Σεφέρη (1976)
• Ερωτόκριτος (1976) βασισμένο στο έμμετρο μυθιστόρημα του Β Κορνάρου
• Η συμφωνία της Γιάλτας και της πικρής αγάπης (1976)
• Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι (1977) σε ποίηση Δ. Σολωμού
• Τα ερωτικά (1977)
• Τα Ξυλουρέικα (1978)
• Τα αντιπολεμικά (1978)
• Σάλπισμα (1978)
• 14 χρυσές επιτυχίες (1978)

Μετά Θάνατον Δισκογραφία
• Τελευταία ώρα Κρήτη (1981)
• Νίκος Ξυλούρης (1982)
• Πάντερμη Κρήτη (1983)
• Ο Δείπνος ο μυστικός (1984)
• Σταύρος Ξαρχάκος: Θεατρικά (1985)
• Ο Γιάννης Μαρκόπουλος στον ελληνικό κινηματογράφο (1988)
• Η συναυλία στο Ηρώδειο 1976 (1990)
• Το χρονικό του Νίκου Ξυλούρη (1996)
• Νίκος Ξυλούρης (2000)
• Η ψυχή της Κρήτης(2002)
• Ήτανε μια φορά...(2005)
• Του Χρόνου Τα Γυρίσματα (2005)

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιλέξει κανείς κάποιο από τα τραγούδια του. Εμείς επιλέξαμε ένα από τα πολλά, γιατί «τούτες τις μέρες που ο άνεμος μας κυνηγά» ο λόγος αυτών των ποιητών μας είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητος…

Σκέψεις και προβληματισμοί για τη διαφορετικότητα

Μιλώντας για το ρατσισμό και τη διαφορετικότητα...

Δικαίωμα στη διαφορά

Όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από το χρώμα, τη φυλή, την θρησκεία και την πατρίδα είναι αποδεδειγμένα ίσοι. Παρόλο που οι άνθρωποι διαφέρουν κυρίως εμφανισιακά μεταξύ τους, γενετικά είναι ίδιοι. Ακόμα έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα, όπως ζωής και ισότητας. Γι’ αυτό το λόγο όλοι θα έπρεπε να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων και να τους αποδέχονται ως ίσους ούτε ως ανώτερους ούτε ως κατώτερους.
Όπου και γυρίσει κανείς το κεφάλι του θα συναντήσει πληθώρα χρωμάτων και προελεύσεων αλλά και συνηθειών ανθρώπους, αλλά και άλλων όντων της φύσης. Είναι απόλυτα φυσιολογικό οι άνθρωποι να διαφέρουν μεταξύ τους, όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Αν ήταν όλοι ίδιοι και κουβαλούσαν τις ίδιες παραδόσεις, αξίες, ήθη και έθιμα, την ίδια γλώσσα και θρησκεία, τότε κανείς δε θα είχε την ευκαιρία να γνωρίσει καινούριες κουλτούρες και παραδόσεις άλλων λαών.
Επίσης, θα έπρεπε να είχαν όλοι στο νου τους κάθε φορά που θα κριτίκαραν ή κορόιδευαν ένα άτομο για τα διαφορετικά του χαρακτηριστικά, πώς θα ένιωθαν, αν έμπαιναν στη θέση του ανθρώπου που σχολίαζαν. Θα έπρεπε όλοι να αναλογιστούν τα συναισθήματά τους, αν κάποιος αντιδρούσε ρατσιστικά εναντίον τους. Πιστεύω ότι σε κανένα δε θα άρεσε κάτι τέτοιο. Οπότε, αφού σε κανένα δεν αρέσει να του φέρονται έτσι, δε θα έπρεπε να συμπεριφέρεται με ανάλογο τρόπο.
Τέλος, όλοι θα έπρεπε όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως όλοι είμαστε ίσοι και έχουμε ακριβώς τα ίδια δικαιώματα, ακόμα και στη διαφορετικότητα.

Εβελίνα Λάμπουρα, Γ2

Κυρίες και κύριοι,
Μαθητές και μαθήτριες,

Θα ήθελα να σας μιλήσω για το φαινόμενο του ρατσισμού, επειδή έχω παρατηρήσει ότι ο ρατσισμός έχει κάνει την εμφάνιση του και στο σχολείο μας. Πολλές φορές στα διαλείμματα παρατηρώ ότι κάποιοι απ' τους συμμαθητές μας είναι απομονωμένοι και περιθωριοποιημένοι απ' τα άλλα παιδιά. Ο προφανής λόγος που συμβαίνει αυτό είναι τα διαφορετικά τους χαρακτηριστικά, όπως το χρώμα του δέρματός τους ή το ότι ίσως είναι λιγότερο όμορφα από τους υπόλοιπους.

Ο ρατσισμός λοιπόν είναι μια κοινή συμπεριφορά στην κοινωνία μας, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι είναι και φυσιολογική. Όσοι πιστεύουν σε αυτό το δόγμα θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο από ανθρώπους που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, όπως ακριβώς συμβαίνει και στο σχολείο μας με κάποια παιδιά.

Η αντιμετώπιση που δείχνουμε απέναντι σε κάποιους συμμαθητές αλλά και συνανθρώπους μας είναι λάθος πολλές φορές, χωρίς ωστόσο να φταίμε αποκλειστικά και μόνο εμείς που μάθαμε να φερόμαστε έτσι, γιατί οι αιτίες είναι πολλές και βαθιές. Ρατσιστής δεν γεννήθηκε κανείς, αλλά έγινε στη πορεία. Τα αίτια που προκαλούν τον ρατσισμό είναι συνήθως τα Μ.Μ.Ε, η υψηλή αυτοεκτίμηση, η έλλειψη ηθικών αρχών και αξιών, η ελλειπής έως και ανύπαρκτη παιδεία μα κυρίως τα άτομα που μας περιβάλλουν. Για παράδειγμα, εάν ζούμε σε μια οικογένεια γεμάτη ρατσιστικές αντιλήψεις τότε μεγαλώνοντας θα γίνουμε ρατσιστές.

Οι συνέπειες του ρατσισμού φαίνονται στην καθημερινή μας ζωή, αλλά εμείς τις αγνοούμε συνεχώς και δεν διορθώνουμε την στάση μας. Μερικές συνέπειες είναι η εγκληματικότητα, ο εξευτελισμός, η βία ψυχολογική είτε σωματική προς αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και η ανισότητα. Για να αλλάξουν όλα αυτά πρέπει πρώτα εμείς να αλλάξουμε την στάση μας.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Μπορούμε να ανοίξουμε τα μάτια και να δούμε ότι στην πραγματικότητα δεν έχουμε καμία διαφορά από αυτούς τους ανθρώπους είτε είναι συμμαθητές μας είτε απλοί συνάνθρωποι μας. Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, είμαστε όλοι ίσοι και πρέπει να τα μοιραζόμαστε όλα.Ύστερα μετά από όσα είπα θα ήθελα να μην βλέπω πλέον μόνα παιδιά στο σχολείο και όλοι να διασκεδάζουμε χωρίς να σκεφτόμαστε τις διαφορές.

Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
Έμη Κοσκινά, Γ1

Ένα ποίημα πού είχε γράψει ένα παιδάκι από την Αφρική,και πού προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη,ώς το καλύτερο ποίημα το 2006.

" Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος,
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος,
Όταν κάθομαι στόν ήλιο, είμαι μαύρος,
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος,
Και όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος.

Κι εσύ, λευκέ άνθρωπε..........
Όταν γεννιέσαι, είσαι ρόζ,
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός,
Όταν κάθεσαι στόν ήλιο, γίνεσαι κόκκινος,
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλέ,
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος,
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος,
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρί.
Και λές εμένα έγχρωμο?
Πάντως και οι δύο είμαστε Άνθρωποι....."

Αγαπητοί συμμαθητές και καθηγητές

Ως πρόεδρος του 15μελούς και με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού θέλησα να σας μιλήσω για το πρόβλημα αυτό. Ο ρατσισμός δεν είναι ένα απλό πρόβλημα και πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.

Ρατσισμός παρατηρείται σε όλες τις περιοχές του πλανήτη χωρίς καμία εξαίρεση. Παντού υπάρχουν άνθρωποι που περιθωριοποιούν κάποιους άλλους και τους δημιουργούν αισθήματα κατωτερότητας με τρόπο πολλές φορές απάνθρωπο και άσχημο. Η συμπεριφορά αυτή έχει παρατηρηθεί και στο σχολείο μας εναντίον κάποιων παιδιών που προέρχονται από άλλες χώρες, π.χ. από την Αλβανία ή την Τουρκία.

Ο ρατσισμός υπάρχει σε δύο μορφές: στον κοινωνικό και τον φυλετικό. Στην περίπτωση μας μιλάμε για φυλετικό ρατσισμό, ρατσισμό δηλαδή που υποβιβάζει και αντιμετωπίζει με κατωτερότητα κάποια έθνη και κράτη. Ως γνωστό, σήμερα σε όλα τα κράτη του κόσμου ζουν άνθρωποι από διαφορετικά έθνη, με αποτέλεσμα να δημιουργείται φυλετικός ρατσισμός σε μεγάλο βαθμό.

Το κοινωνικό πρόβλημα αυτό έχει βέβαια τις ρίζες του μέσα στην οικογένεια και το σχολείο. Από εκεί συνήθως τα παιδιά παίρνουν τα πρώτα ερεθίσματα για τέτοιες συμπεριφορές. Αναμφίβολα όμως, μια τέτοιου είδους συμπεριφορά μπορεί να προκληθεί και από το άτομο το ίδιο, αν λόγου χάρη, έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση, αισθήματα κατωτερότητας και έλλειψη ευγένειας και ήθους. Ποιος άλλος τρόπος όμως υπάρχει για να γίνει ένα άτομο ρατσιστής; Χωρίς καμία αμφιβολία, τα ΜΜΕ επηρεάζουν είτε θετικά είτε αρνητικά την συμπεριφορά του ατόμου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως την επηρεάζουν αρνητικά.

Μήπως κάποιος από εσάς έχει ακούσει ποτέ για τις συνέπειες αυτού του κοινωνικού προβλήματος; Αν όχι, νομίζω πως ήρθε η ώρα να τις ακούσετε. Οι συνέπειες του ρατσισμού είναι αρνητικές και μόνο αρνητικές! Ας αναφέρω κάποιες:
• Εγκληματικότητα. Άτομα που έχουν δεχθεί ρατσιστικές συμπεριφορές υπάρχει περίπτωση να στραφούν σε παράνομες και εγκληματικές πράξεις.
• Βία. Όπως ακριβώς είχε γίνει και μέσα στο ίδιο μας το σχολείο πράξεις βιαιότητας μπορούν να προκληθούν από ρατσιστικές συμπεριφορές.

Σίγουρα όμως, υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα προβλήματα και η κοινωνία μας να κάνει ένα βήμα μπροστά, ένα βήμα προς το καλύτερο. Κάποιοι τρόποι αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος μπορεί να είναι η συχνότερη ενημέρωση των πολιτών, η οικογένεια να μην ωθεί το παιδί σε ρατσιστικά πρότυπα και το σχολείο να προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει τους μαθητές μέσα από εκδηλώσεις, όπως η σημερινή, για την οποία είμαι σίγουρη πως έβαλε κάποιους από εσάς σε σκέψεις σχετικά με την συμπεριφορά και τον χαρακτήρα σας.

Βάλτε λοιπόν τον εαυτό σας στη θέση αυτών των ανθρώπων και των παιδιών που δέχονται φυλετικό και όχι μόνο ρατσισμό και προσπαθήστε να εξαλείψετε όσο μπορείτε το πρόβλημα αυτό. Ας ελπίσουμε, πως κάποια στιγμή στο μέλλον, το κοινωνικό πρόβλημα του ρατσισμού θα εξαλειφθεί και η κοινωνία μας θα γίνει σαφώς καλύτερη.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και την προσοχή σας,
Λευκή Κοντίνη, Γ1

Αγαπητοί συμμαθητές,

Με αφορμή ένα πρόσφατο γεγονός που συνέβη στο σχολείο μας πριν λίγο καιρό, θα ήθελα να σας μιλήσω για το ρατσισμό. Παρατήρησα ότι πολλοί από εσάς περιθωριοποιείτε μερικούς απ' τους συμμαθητές μας, επειδή δεν είναι Έλληνες.

Υπάρχουν πολλά είδη ρατσισμού. Ένα από αυτά είναι ο φυλετικός ρατσισμός. Είναι, δυστυχώς, μια αρκετά συνηθισμένη συμπεριφορά από αρκετούς από εμάς. Για σκεφτείτε όμως, πώς θα νοιώθατε αν είχατε ξενιτευτεί απ' τη χώρα σας, αν είχατε αφήσει πίσω όλους σας τους γνωστούς και τους φίλους, για να πάτε σε μια χώρα όπου εσείς και οι γονείς σας θα ζούσατε μια καλύτερη ζωή και αντί για αυτό βρίσκατε μερικούς ανθρώπους «άλλου χρώματος», οι οποίοι θα σας έδειχναν με το δάχτυλο και θα κρυφογελούσαν; Κανείς σας δε θέλει ούτε να το σκέφτεται. Τότε, πώς γίνεται να φέρεστε έτσι σε κάποια άτομα, από τη στιγμή που εσείς δε θα θέλατε να σας φερθούν έτσι;
Ο ρατσισμός εκδηλώνεται με άσχημους τρόπους. Η βία ,σωματική ή ψυχολογική είναι η πιο γνωστή. Πολλά ξενιτεμένα παιδιά έχουν πέσει θύματα του ρατσισμού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τα παιδιά αυτά να παθαίνουν σοβαρά σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα. Γιατί όμως; Επειδή είναι διαφορετικοί; Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να είναι διαφορετικός.

Ως πρόεδρος του 15μελούς θα ήθελα να πατάξω αυτό το κοινωνικό πρόβλημα από το σχολείο μας. Η διαφορετικότητα είναι ωραία, μπορεί να μην το βλέπετε, αλλά είναι. Αν μάθετε να ζείτε με αυτά τα άτομα, θα παρατηρήσετε ότι έχετε πολλά κοινά ενδιαφέροντα, και ότι τόσο καιρό σας κρατούσε μακριά τους ένα χρώμα. Είμαι σίγουρη ότι αν το καταφέρετε αυτό, θα αποκτήσετε καινούριους φίλους και αρκετά σύντομα μάλιστα.

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε
Αντωνία Κοντοστάνου, Γ1