Κωνσταντίνος Θεοτόκης

Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης βρέθηκε, έγραψε «ανάμεσα». Ανήκει στην κατηγορία του «μεταξύ». Μεταξύ του 19^ου και του 20^ου αιώνα. Μεταξύ του τέλους της φεουδαρχίας (όπου ανήκε και η οικογένειά του), και της αστικής μετεξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας. Μεταξύ του τέλους της αγροτικής κοινωνίας με τις παραδοσιακές δομές και της χαραυγής της βιομηχανικής κοινωνίας. Μεταξύ της αστικής διαμόρφωσης και της ανάπτυξης των σοσιαλιστικών ιδεών (τις οποίες ασπάζεται) και των εργατικών κινημάτων. Ακόμα, μεταξύ του τέλους του ρομαντισμού και της αρχής του ρεαλισμού και του νατουραλισμού στην Ελλάδα. Μεταξύ του πραγματικού και του ιδανικού ∙ μεταξύ του Πάθους και της Ανάγκης ∙ μεταξύ της ατομικής λύτρωσης και της συλλογικής δράσης. Ήταν το «μαύρο πρόβατο» της τάξης του και της οικογένειάς του. Ο κόμης που πήγε με το λαό…

Για τα βιογραφικά και το έργο του Κων/νου Θεοτόκη πατήστε εδώ.

   

Κων/νου Θεοτόκη, "Πίστομα"

Όλες οι Κορφιάτικες ιστορίες, δημοσιευμένες, εκτός από την πρώτη και την τελευταία, στο σημαντικότερο και αγωνιστικότερο περιοδικό της εποχής (Νουμάς), κατά το χρονικό διάστημα 1898-1910, έχουν για θέμα τους την προσβολή της τιμής των ηρώων, ιδιαίτερα των γυναικών και των φτωχών, από τους πλούσιους. Όλα συμβαίνουν σε μια κλειστή, περίκλειστη, καθυστερημένη και πρωτόγονη πατριαρχική κοινωνία, όπου πολυτιμότερο αγαθό θεωρείται η προσωπική τιμή του καθενός και σημαντικότερο προσόν του άντρα, και μάλιστα του φτωχού, η θαρραλέα -τις περισσότερες φορές με αιματηρή κατάληξη- αξίωση αποκατάστασης της προσβληθείσας τιμής του και η διεκδίκηση του δίκιου του. Όσο για τη γυναίκα που «πειράχτηκε» η τιμή της, ισχύει ο απαράβατος νόμος του κοινωνικού αποκλεισμού, της ταπείνωσης ή του θανάτου. Πρόκειται για έναν κόσμο σκληρό, περιχαρακωμένο, στα στενά όρια του οποίου συμπιέζονται και αποχαλινώνονται με βιαιότητα τα πάθη που δημιουργούν ο έρωτας και το συμφέρον.