Ενότητα 6η: Αλληλεγγύη

Όσο για τις  Μ.Κ.Ο. (Μη κυβερνητικές(;) οργανώσεις) σας παραπέμπω στο άρθρο του Ηλία Μιχαλαρέα (πατήστε εδώ).

«Όταν κι ένας από μας απουσιάζει

αργεί ένα χρόνο ο κόσμος…»

                        Γιάννης Ρίτσος

                                                                                           

Το μισό μήλο εμείς

τ'άλλο μισό αυτός ο θεόρατος κόσμος.

Το μισό μήλο εμείς

τ'άλλο μισό οι άνθρωποι.

Το μισό μήλο εσύ

τ'άλλο μισό εγώ

οι δυο μας ..

27 ΟΚΤ.1945

Ναζίμ Χικμέτ

Τα Χαϊκού του Γ1

 Η αλήθεια είναι ότι θα υπήρχε τέτοια ανταπόκριση στη συγγραφή χαϊκού δεν το περίμενα!!! Απολαυστε τα χαϊκού των μαθητών του Γ1:

Η μοναξιά είναι                     

Σαν ένα δέντρο το φθινόπωρο

Και τα δύο είναι σκληρά.

                        Στέφανος

Μέσα στο δρόμο

Η αγάπη μας σκορπά.

Ενωνόμαστε…

                   Μαρία Μ.

Κρύο το χιόνι,

Ζεστή η καρδιά μου

Εσένα νοσταλγώ.

                   Λιλιάννα

Βροχή και κρύο

Αναρωτιέμαι αν θα δω

Τον ήλιο ξανά…

                Βασίλης

Μες στα κύματα

Η καρδιά μου χάνεται

Εσένα ψάχνω.

                  Φλέανς

Φθινοπώριασε.

Έπεσες! Σήκω!

Επιλογή σου.

             Νίκος

Πεσμένα φύλλα

Όπως το φθινόπωρο

Οι σκέψεις…

           Έλενα 

Σαν παπαρούνα

και εγώ μέσα στο χάος

είμαι χαμένη…

             Χρίστινα

Λαμπερός ήλιος

σκοτεινές οι σκιές

χαμένη ισορροπία.

    Μάριος

Σε ψάχνω, λείπεις

βρίσκω τα βήματά σου

που έχουν μείνει.

         Φάτμπαρδ

Καθώς φυσάει

Ο παγωμένος αέρας

Σε περιμένω…

           Ορφέας

Το φύλλο πέφτει

όμως πάλι θα έρθει

για να δει τον ήλιο.

                 Ρίντι

Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά

«Πολλές φορές πεθύμησα να γράψω το βίο και την πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, ενός γέρου εργάτη πού πολύ αγάπησα» . 

Στη ζωή μου, οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα όνείρατα· από τους ανθρώπους, ζωντανούς και πεθαμένους, πολύ λίγοι βοήθησαν τον αγώνα μου. Όμως, αν ήθελα να ξεχωρίσω ποιοι άνθρωποι άφησαν βαθύτερα τ' άχνάρια τους στην ψυχή μου, ίσως να ξεχώριζα τρεις τέσσερεις: τον 'Όμηρο, τον Μπέρξονα, το Νίτσε και το Ζορμπά.

Ο πρώτος στάθηκε για μένα το γαληνό κατάφωτο μάτι -σαν το δίσκο του ήλιου- που φωτίζει με απολυτρωτικιά λάμψη τα πάντα· ο Μπέρξονας με αλάφρωσε από άλυτες φιλοσοφικές αγωνίες που με τυραννούσαν στα πρώτα νιάτα· ο Νίτσε με πλούτισε με καινούριες αγωνίες και μ' έμαθε να μετουσιώνω τη δυστυχία, την πίκρα, την αβεβαιότητα σε περηφάνια· κι ο Ζορμπάς μ' έμαθε ν' αγαπώ τη ζωή και να μη φοβούμαι το θάνατο».

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)