Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019

Οι φωνές τους…






Νιώθουμε βαθιά νοσταλγία
Οταν χάνουμε
Σημαντικούς ανθρώπους από
Τη ζωή μας.
Αυτοί οι άνθρωποι θα μας
Λείψουν όμως θα υπάρχουν
Για πάντα βαθιά μες στην καρδιά μας
Ικανά να μας θυμίζουν τις πανέμορφες
Αναμνήσεις του παρελθόντος.
Σπυριδούλα, Σταμάτης, Στάθης, Λόρενζ, Τσβεντάν




Νους που πονά
Οσο ζούμε
Στον κόσμο αυτό.
Τρένο που περνά
Από κάθε στιγμή,
Λάθος ή σωστή
Γιατι;
Ισως ποτέ να μη σταματήσει
Αλήθεια γιατί τόσο πονά;
Πωλίνα, Νικόλας, Σπύρος, Μάρθα, Αθηνά


Μην προσπαθείς
Να
Ηρεμήσεις τις κακές
Μνήμες γιατί
Ηταν πραγματικές.
Νίκος, Δημήτρης, Βίκυ, Ιωάννα
Μαζί σου
Ναι, εγώ τώρα δεν είμαι
Ηταν μοιραίο
Μακριά μου να βρίσκεσαι, ο
Ηλιος έγινε σκοτάδι πια.
Πέτρος, Ντάνιελ, Μιχάλης, Σάντρα


Νόμιζα
Ότι θα
Σε έχανα για πάντα.
Τώρα σε βλέπω μόνο στα όνειρά μου.
Αλλά δε με κοιτάς…
Λίγο θέλω μόνο να δω τα μάτια σου,
Γιατί αυτά με κάνουν να ζω.
Ισως μια μέρα να συναντηθούμε
Αλλά δε ξέρεις ποτέ…
Μπία, Λία, Διομήδης, Βασίλης


Να
Όταν ο χρόνος
Σημάδια δεν αφήνει,
Τώρα δε μένει τίποτα.
Αποτυπώματα δε μένουν.
Λιώνω για σένα,
Γιατί δεν ξέρω
Ισως την καρδιά μου σημαδεύεις
Αυτό είναι το τέλος…
Πέτρος, Μιχάλης, Σάντρα, Ντάνιελ


Μόλις έρθουν τα μεσάνυχτα,
Νοσταλγία με πιάνει.
Ησουν κάποτε εδώ, μα σε άφησα να φύγεις.
Μέσα στις σκέψεις μου υπάρχεις μόνο.
Ηταν αληθινό;
Ναταλία


Νύχτα ύπουλη και μοχθηρή
Ό ουρανός και τα άστρα συντροφιά μου
Συ ξέρεις μονάχα
Τι περνώ μακριά τους…
Αχ και να τους έβλεπα έστω και για
Λίγο, να τους πω πόσο μου λείπουν
Γιατί, αλλιώς είναι κοντά σου να τους έχεις,
Ιδιαίτερα στην αγκαλιά σου
Αυτή την αξημέρωτη νύχτα.
Μαίρη


Νύχτωσε και η μορφή σου
Όλο με στοιχειώνει
Στις γωνίες του μυαλού μου παίζουν
Τα τραγούδια που
Αγαπάς
Λίγο ακόμη μείνε
Για να ακούω τη φωνή σου
Ιδανική και γλυκόπικρη όπως η
Ανάμνησή σου.
Αμαλία


Μερικές φορές το
Να
Ηρεμεί κάποιος ακούγοντας
Μερικές φωνές
Ηχοι από γνωστούς που έχεις χάσει είναι.
Ανθή


Μα όσο και να θέλω να ξεχάσω
Νοσταλγώ άτομα που δεν
Ηταν η ώρα τους να φύγουν
Μπορεί να μην μπορώ να τους δω, να τους αγγίξω, να τους μιλήσω, μα
Η ανάμνησή τους μένει ακόμα εδώ.
Λία



Να ήξερες πόσο σε αγαπώ
Όσο κι αν με παιδεύεις.
Στάσου λιγάκι ένα λεπτό να ακούσεις
Τα λόγια που θέλω να σου πω
Αν και ξέρω πως θα τα
Λησμονήσεις, όμως σκέψου κι εσύ.
Γι’ αυτό πως αν
Ισως δε σε ξαναδώ, δε θα μπορώ να εξομολογηθώ
Αυτό το μεγάλο σ’ αγαπώ που μου ‘ναι κόμπος στο λαιμό.
Σαμπρίνα