Εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως ζουν υπό άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες. Το βιοτικό επίπεδο στα μέρη όπου ζουν είναι τόσο χαμηλό, ώστε φτάνουν στο σημείο να μην έχουν καν οι οικογένειες τους τα στοιχειώδη αγαθά για την επιβίωσή τους. Σε αντίθεση με τα παιδιά του δυτικού κόσμου, τα οποία ζουν μέσα στην πολυτέλεια και την ανιαρή συνήθεια να βασίζονται μόνο στα υλικά αγαθά, αυτά τα παιδιά, του λεγόμενου ως «τρίτου κόσμου» δεν έχουν καν το δικαίωμα στην υγεία.
Τα παιδιά του δυτικού κόσμου, με καλύτερο επίπεδο ζωής, μπορούν να ζουν ξέγνοιαστα χωρίς την ανησυχία και την ανασφάλεια που νιώθουν τα παιδιά που βιώνουν καθημερινά συνθήκες πολέμου και ανεξέλεγκτης βίας. Tα παιδιά της Ευρώπης έχουν το δικαίωμα και θεωρούν απολύτως φυσιολογικό να έχουν πρόσβαση στην υγεία και την μόρφωση, να έχουν καθημερινά ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι και να παίζουν ανέμελα με τους φίλους τους το απόγευμα. Γκρινιάζουν και κλαίνε, όταν οι γονείς τους αρνούνται να τους πάρουν ένα παιχνίδι, την ώρα που ένα άλλο παιδί στην Αφρική πεθαίνει από ασιτία. Ζητάνε και πολλές φορές απαιτούν από τους γονείς τους πράγματα που για κάποια άλλα παιδιά είναι απλά ένα όνειρο, ζουν σε σπίτια υπερπολυτελή και χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο για διανύσουν μια απόσταση λίγων μόλις μέτρων. Πετάνε καθημερινά το φαγητό, το οποίο θα μπορούσε να σιτίσει ένα ολόκληρο χωριό στην Αφρική. Αυτή είναι περίπου η πραγματικότητα και η καθημερινότητα των παιδιών στον ανεπτυγμένο κόσμο.
Σε αντίθεση, τα παιδιά του «τρίτου κόσμου» δεν έχουν καν τα βασικά. Στομάχια βρεφών τουμπανιάζουν από την ασιτία και 10.000 παιδιά κάθε χρόνο χάνουν την ζωή τους από εκρήξεις ναρκών. Η λέξη «ασφάλεια» για πάνω από 2 εκατομμύρια παιδιά που έχασαν την ζωή τους από ένοπλες συγκρούσεις την τελευταία δεκαετία ήταν άγνωστη. Το ίδιο ισχύει και για 6 εκατομμύρια που τραυματίστηκαν, 1 εκατομμύριο που έμειναν ορφανά και 12 εκατομμύρια που έμειναν άστεγα. Εκατομμύρια, εκατοντάδες παιδιά καθημερινά βιώνουν καταστάσεις ακραίας βίας μπροστά στα μάτια τους, βλέπουν τους ίδιους τους τους γονείς να σκοτώνονται χωρίς να έχουν την δυνατότητα να κάνουν κάτι. Το μέλλον τους κρίνεται αβέβαιο και σημαδεύεται ανεπανόρθωτα από το φόβο και την ανασφάλεια, χάνουν το νόημα της ζωής και περνάνε σε μια μοίρα την οποία δεν επέλεξαν εκείνα. Οι λέξεις «ξεγνοιασιά, μόρφωση και υγεία» τους ακούγονται σαν ένα άπιαστο όνειρο, κάτι εξωπραγματικό και πραγματικά δύσκολο να φτάσουν. Όλα τα παιδιά του κόσμου έχουν το δικαίωμα να ζήσουν μια ομαλή παιδική ηλικία...αυτά όμως είναι σαν να γεννήθηκαν, για να περάσουν τα παιδικά τους χρόνια μέσα στην αβεβαιότητα και την δυστυχία του πολέμου.
Πραγματικά ακόμα πιστεύεις πως η ζωή σου δεν σε γεμίζει και πως το να πετάς μια φέτα ψωμί είναι ένα απλό ζήτημα; Πως το να πηγαίνεις σχολείο και να μπορείς να έχεις πρόσβαση στην υγεία είναι κάτι δεδομένο που ισχύει για όλους; ΟΧΙ! Προσπάθησε να το αλλάξεις!
Τα παιδιά του δυτικού κόσμου, με καλύτερο επίπεδο ζωής, μπορούν να ζουν ξέγνοιαστα χωρίς την ανησυχία και την ανασφάλεια που νιώθουν τα παιδιά που βιώνουν καθημερινά συνθήκες πολέμου και ανεξέλεγκτης βίας. Tα παιδιά της Ευρώπης έχουν το δικαίωμα και θεωρούν απολύτως φυσιολογικό να έχουν πρόσβαση στην υγεία και την μόρφωση, να έχουν καθημερινά ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι και να παίζουν ανέμελα με τους φίλους τους το απόγευμα. Γκρινιάζουν και κλαίνε, όταν οι γονείς τους αρνούνται να τους πάρουν ένα παιχνίδι, την ώρα που ένα άλλο παιδί στην Αφρική πεθαίνει από ασιτία. Ζητάνε και πολλές φορές απαιτούν από τους γονείς τους πράγματα που για κάποια άλλα παιδιά είναι απλά ένα όνειρο, ζουν σε σπίτια υπερπολυτελή και χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο για διανύσουν μια απόσταση λίγων μόλις μέτρων. Πετάνε καθημερινά το φαγητό, το οποίο θα μπορούσε να σιτίσει ένα ολόκληρο χωριό στην Αφρική. Αυτή είναι περίπου η πραγματικότητα και η καθημερινότητα των παιδιών στον ανεπτυγμένο κόσμο.
Σε αντίθεση, τα παιδιά του «τρίτου κόσμου» δεν έχουν καν τα βασικά. Στομάχια βρεφών τουμπανιάζουν από την ασιτία και 10.000 παιδιά κάθε χρόνο χάνουν την ζωή τους από εκρήξεις ναρκών. Η λέξη «ασφάλεια» για πάνω από 2 εκατομμύρια παιδιά που έχασαν την ζωή τους από ένοπλες συγκρούσεις την τελευταία δεκαετία ήταν άγνωστη. Το ίδιο ισχύει και για 6 εκατομμύρια που τραυματίστηκαν, 1 εκατομμύριο που έμειναν ορφανά και 12 εκατομμύρια που έμειναν άστεγα. Εκατομμύρια, εκατοντάδες παιδιά καθημερινά βιώνουν καταστάσεις ακραίας βίας μπροστά στα μάτια τους, βλέπουν τους ίδιους τους τους γονείς να σκοτώνονται χωρίς να έχουν την δυνατότητα να κάνουν κάτι. Το μέλλον τους κρίνεται αβέβαιο και σημαδεύεται ανεπανόρθωτα από το φόβο και την ανασφάλεια, χάνουν το νόημα της ζωής και περνάνε σε μια μοίρα την οποία δεν επέλεξαν εκείνα. Οι λέξεις «ξεγνοιασιά, μόρφωση και υγεία» τους ακούγονται σαν ένα άπιαστο όνειρο, κάτι εξωπραγματικό και πραγματικά δύσκολο να φτάσουν. Όλα τα παιδιά του κόσμου έχουν το δικαίωμα να ζήσουν μια ομαλή παιδική ηλικία...αυτά όμως είναι σαν να γεννήθηκαν, για να περάσουν τα παιδικά τους χρόνια μέσα στην αβεβαιότητα και την δυστυχία του πολέμου.
Πραγματικά ακόμα πιστεύεις πως η ζωή σου δεν σε γεμίζει και πως το να πετάς μια φέτα ψωμί είναι ένα απλό ζήτημα; Πως το να πηγαίνεις σχολείο και να μπορείς να έχεις πρόσβαση στην υγεία είναι κάτι δεδομένο που ισχύει για όλους; ΟΧΙ! Προσπάθησε να το αλλάξεις!
Λευκή Κοντίνη, Γ1
