Καρυωτάκης - Πολυδούρη

Ο Κ.Καρυωτάκης είναι  ο κυριότερος εκπρόσωπος της γενιάς του ̛ 20, της γενιάς των ελλήνων καταραμένων ποιητών. Είναι ένας ποιητής που επηρέασε με το έργο του όχι μόνο τους σύγχρονούς του ποιητές, αλλά και μεταγενέστερους, όπως το Ρίτσο, το Σεφέρη, το Βρεττάκο κ.α. Με την πεισιθάνατη ατμόσφαιρα του έργου του, και με την αυτοκτονία του προκάλεσε φιλολογική μόδα που πήρε το όνομα «Καρυωτακισμός».  Η ποίησή του αποπνέει την αίσθηση του μάταιου, του υπαρξιακού αδιεξόδου, της παρακμής, η στάση του είναι αντιηρωική και αντι-ιδανική. Γράφει τα ποιήματά του με έντονή ειρωνεία που φτάνει ως το σαρκασμό και με αυτό τον τρόπο γίνονται ποιήματα διαμαρτυρίας. Ακόμη και στην αποχαιρετιστήρια επιστολή (για να διαβάσετε την επιστολή πατήστε εδώ) μπορεί κανείς να διακρίνει αυτόν τον σαρκασμό που τον χαρακτηρίζει. 

«Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα»

 

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη, αν δεν αναφερόμασταν και στο ειδύλλιο του Καρυωτάκη με τη νεαρή ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, μια γυναίκα που ,παρά το νεαρό της ηλικίας της και τα συντηρητικά ήθη της αστικής κοινωνίας, έζησε μποέμικη, αν και πολύ σύντομη, ζωή. Για να διαβάσετε περισσότερα για το  ειδύλλιο αυτό πατήστε εδώ.

«Γιατί μ’ αγάπησες»

Σημείωση: Το κοινό απαιτούσε να κάνουμε κάτι ερωτικό. Τι να κάνω κι εγώ; Λύγισα…

Και δύο δωράκια. Πόσο πιο ερωτικά από αυτά άραγε…

……………………………………………………

Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο

Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά

Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες

Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει

Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει

Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ

Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ

Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:

………………………………………………………………………………

Οδυσσέα Ελύτη, «Μονόγραμμα»

 Τάσος Λειβαδίτης , «Ερωτικό»