Ο Γιώργος Σεφέρης είναι ένας από τους κορυφαίους μας ποιητές, ο πρώτος
Έλληνας ποιητής που τιμήθηκε με
βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας , το 1963. Αν θέλετε να διαβάσετε
πληροφορίες γι’ αυτήν την πολύπλευρη
προσωπικότητα πατήστε εδώ. Με το ποιητικό του έργο και τη μυθική του μέθοδο
επηρέασε πολλούς νεότερους ποιητές εδώ.
Στα νεανικά του χρόνια ασχολήθηκε
και με τα χαϊκού. Τα χαϊκού είναι ένα είδος στιχουργικής μορφής
που καθιερώθηκε ως φόρμα στην Ιαπωνία το 17ο αιώνα. Στο σχολικό
βιβλίο ανθολογούνται τρία από τα δεκαέξι χαϊκού του Σεφέρη που περιέχονται στη
σύνθεση Τετράδιο Γυμνασμάτων
(1928 – 1937). Η επαναφορά στις αρχές του 20ου αιώνα μιας
στιχουργικής μορφής του 17ου αι. δείχνει ότι η νεωτερική ποίηση
μπορεί να αφομοιώσει παλιά ποιητικά σχήματα και να τα αξιοποιήσει δημιουργικά. Το
περιεχόμενό τους είναι βαθιά στοχαστικό και εσωτερικό. Μέσα από παράδοξες
εικόνες ο ποιητής προσπαθεί να στοχαστεί γύρω από τη θρυμματισμένη συνείδηση του
σύγχρονου ανθρώπου, την ψυχική του εξουθένωση καθώς την
αποξένωση και την απόλυτη μοναξιά που νιώθει. Πόσο
τραγικά επίκαιρος ακούγεται τούτος ο λόγος…
ΙΑ’
Πού να μαζεύεις
τα χίλια κομματάκια
του κάθε ανθρώπου.
Ακούστε πώς το συγκρότημα Sigmatropic μελοποίησε το προηγούμενο χαϊκού:
ΙΕ’
Βουλιάζει ο κόσμος
κρατήσου, θα σ’ αφήσει
μόνο στον ήλιο.
ΙΣΤ’
Γράφεις·
το μελάνι λιγόστεψε
η θάλασσα πληθαίνει.
