Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2018

Τα γράμματα της Ερωφίλης


Βασιλιά μου, είδα το “δώρο” που μου έστειλες και θα ήθελα να σου πώ λίγα πράγματα πρίν να αυτοκτονήσω -ναι, καλά διάβασες- θα αυτοκτονήσω, για να δεις πόσο πολύ αγαπούσα τον Πανάρετο, που γι’ αυτόν θα έκανα τα πάντα και όπως του είχα υποσχεθεί μάλιστα, αν χρειαζόταν θα κατεβαινα γι’ αυτόν ακόμα και στον Άδη! Επίσης θα ήθελα να σου πω πόσο  κακός, εγωιστικός και μοχθηρός βασιλιάς και γονιός ήσουν και ακόμα είσαι και ανυπομονώ για τη μέρα που θα το καταλάβει και ο λαός σου και θα το μετανιώνουν όλοι που έγινες βασιλιάς τους. Τέλος θα ήθελα να σου δώσω τη κατάρα μου, να έχεις μία βασανιστική ζωή και να πεθάνεις υποφέροντας.

Σε μισώ
Β.Κ., Γ1




    Πώς τολμάς να σκοτώσεις αυτόν που αγαπώ; Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Πώς μπόρεσες να πάρεις από μένα το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου; Δε θα σε συγχωρήσω ποτέ! Είσαι απαράδεκτος, σκέφτεσαι μόνο το συμφέρον σου! Απλά να ξέρεις ότι δε σε αγαπάω άλλο και εύχομαι να ζήσεις μια ζωή μόνος σου, να πεθάνεις σιγά σιγά με πολύ πόνο! Το βασίλειό σου θα καταστραφεί, διότι ένα βασίλειο έξυπνο βασιλιά με λογική και όχι έναν κουτό που νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του.
    Γεια σου, δε θα με ξαναδείς ποτέ!
Ψόφα βλάκα!
                                                                                                                        Ερωφίλη
Ν.Β. Γ1



Προς το Τέρας!
Πατέρα,
Να ξέρεις ότι δε θα συγχωρήσω ποτέ αυτό που έκανες! Σκότωσες τον άντρα της ζωής μου, το φως της ψυχής μου! Να ξέρεις ότι δε σκότωσες μόνο τον Πανάρετο αλλά κι εμένα, διότι εγώ κι ο Πανάρετος ήμασταν ένα σώμα, μια ψυχή. Ο πανάρετος ήταν το πιο γλυκό και τρυφερό πλάσμα στον κόσμο. Πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό; Πώς;
Τώρα πια δεν έχει κανένα νόημα η ζωή μου μακριά του… Όλα γύρω μου είναι μαύρα κι άψυχα. Αλλά μη φοβάσαι, θα πάω πολύ σύντομα να τον συναντήσω. Ακόμα και στο θάνατο μαζί θα είμαστε! Κανένας δεν μπορεί να μας χωρίσει!!!
                                                                              Σε μισώ
Η κόρη σου Ερωφίλη
Σ.Κ.,Γ1

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018

Έπεσε έρωτας και ΄πιάσαν … τα μολύβια!!!




Έπεσε έρωτας και ΄πιάσαν … τα μολύβια!!!
Μια αναστάτωση επικρατεί στα τριτάκια μου, γελάκια και κλάματα, ζήλιες και αγάπες… Σίγουρα θα «έπεσε έρωτας…» και ορίστε η απόδειξη, ακολουθούν τα λιανοτράγουδα όχι της «πικρής πατρίδας», αλλά του ερωτευμένου Γ1:



Η Σπ.Κ. γράφει:
Θυμήσου τι μου έλεγες στους όρκους σου καημένη
Τώρα που με παράτησες κάνεις την πικραμένη!

Θέλω να μείνεις πάντοτε πιστή στον έρωτά μας
Γιατί σαν θα χωρίσουμε θα σβήσει κ’ η καρδιά μας.

Για σένα αναστεναγμούς χίλιους την ώρα παίρνω
Μακριά μου όταν είσαι συ σβήνω κ’ αργοπεθαίνω.

Ο Ν. Π. γράφει:

Όπως τα άστρα τα’ ουρανού γυαλίζουνε τη νύχτα
Έτσι και τα ματάκια σου φωτίζουν την ψυχή μου.

Η Ι. Κ. γράφει:

Μάτια μου όμορφα γλυκά κι ομορφοκαμωμένα
Δε θα ‘βρω άλλον πουθενά στον κόσμο σαν εσένα.

Στα μάτια όταν σε κοιτώ ζαλίζομαι και λιώνω
Στον έρωτά σου αφήνομαι και πάντα αργοπεθαίνω.

Ο Στ. Μ. γράφει:

Μάτια μου όμορφα γλυκά κι ομορφοκαμωμένα
Που όταν με κοιτούν αυτά τρελαίνομαι για σένα.

Έχω τη σκέψη μου σε εσέ κι όλο σε γυροφέρνω
Και μόνο με τη σκέψη σου τα πάντα καταφέρνω.

Θυμήσου τι μου έλεγες στους όρκους σου καημένη
Που στη ζωή θα είμαστε για πάντα ενωμένοι.

Στα μάτια όταν σε κοιτώ ζαλίζομαι και λιώνω
Αλλά με ένα σου φιλί λιποθυμώ και λιώνω.

Η Β. Κ. γράφει:

Στα μάτια όταν σε κοιτώ ζαλίζομαι και λιώνω
Τόσο πολύ σε αγαπώ για σένα και σκοτώνω.

Θυμήσου τι μου έλεγες στους όρκους σου καημένη
Πως θα ‘σαι πάντοτε μαζί μου ερωτευμένη.

Ο Π. Μ. γράφει:

Όταν στα μάτια σε κοιτώ δεν ξέρω τι παθαίνω
Νιώθω σαν το θερμόμετρο κ’  απότομα ανεβαίνω!

Έχω τα μάτια μου σε  εσέ κι όλο σε γυροφέρνω
Για ένα σου χαμόγελο τα πάντα καταφέρνω.

Στα μάτια όταν σε κοιτώ ζαλίζομαι και λιώνω
Σαν το κεράκι είμαι και ‘γω, σαν το κεράκι λιώνω.

Θυμήσου τι μου έλεγες στους όρκους σου καημένη
Πως έλεγες πως μ’ αγαπάς σε με είσαι δοσμένη.

Δε θα ξεχάσω τα φιλιά σε όλη τη ζωή μου
Τα χ’ιλια σου ακούμπαγα κ’ άρχιζε η ζωή μου.