Για το Θάνο Μικρούτσικο

Πώς να επιλέξει κανείς από αυτόν τον ανθισμένο κήπο;

Μα πως να μην ξεχάσεις την αυλή σου 
και την παλιά τη γνώμη καθενός, 
όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου 
να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου 
και να σαι το πουλί κι ο κυνηγός 
στις μαύρες λαγκαδιές του παραδείσου... 

Καλές Γιορτές...

Για όλους;

Το Μαύρο κύμα και στο βάθος ... εξορύξεις!

   Τι θα γινόταν άραγε αν ένα «Μαύρο κύμα» έφτανε και στις δικές μας ακτές; Πόσο αυτό θα επηρέαζε τη θάλασσα, το φυσικό τοπίο του νησιού μας και τη ζωή όλων μας; 

Το "Μια φορά κι έναν καιρό..." συνεχίζεται

   Φέτος μας ήρθαν ορεξάτα κάτι καινούρια «λουλουδάκια». Τους καλωσορίζω λοιπόν στα μαγικά ταξίδια της ονειροφαντασίας… Συνεχίζουμε λοιπόν και αυτή τη χρονιά με … νέο αίμα τις ιστορίες της ενότητας «Μια φορά κι έναν καιρό…» . Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πώς μπορούν μέσα σε 45΄ (και λιγότερα…) να δουν τις εικόνες τους, να φανταστούν, να συζητήσουν και να συγγράψουν όλα μαζί! Γι’  αυτό την επιείκειά  σας παρακαλώ, είναι μόνο 45΄!

Άντε και καλά μας ταξίδια!!!

Α2: Μια φορά κι έναν καιρό...

Α1: Μια φορά κι έναν καιρό...

Δ. Ψαθά, Οι πιτσιρίκοι

Ας μπούμε στο κλίμα της εποχής με κάποια τραγούδια:

Ο Σαλταδόρος του Μ. Γενίτσαρη που αναφέρεται στο απόσπασμα:

και ένα τραγούδι για το πολυτιμότερο αγαθό εκείνη την εποχή, το ψωμί:

    Θα ήταν μεγάλη παράλειψη, αν δεν αναφερόμουν και στην ταινία: "Το ξυπόλυτο Τάγμα", μια ταινία σταθμός για το ελληνικό σινεμά. Η ταινία πραγματεύεται την αληθινή ιστορία των ορφανών παιδιών του Παπάφειου Ορφανοτροφείου της Θεσσαλονίκης που έμειναν κυριολεκτικά στο δρόμο, όταν εκδιώχτηκαν από το ίδρυμα από τους Γερμανούς Ναζί στη περίοδο της Γερμανικής Κατοχής. Ζώντας όλα μαζί σε παράγκες και παραπήγματα της Άνω Πόλης της Θεσσαλονίκης, τα παιδιά αυτά όχι μόνο κατάφεραν να επιβιώσουν, αλλά και να κάνουν τη ζωή των Γερμανών δύσκολη προκαλώντας τους δολιοφθορές, αλλά και να βοηθήσουν και άλλους συνανθρώπους τους που είχαν ανάγκη. Τα παιδιά αυτά έγιναν σύμβολο του Αγώνα των Ελλήνων κατά των Ναζί και σύμβολα όλων των σαλταδόρων.
   Δεν θα μπορούσα, επίσης, να μην αναφερθώ στο βιβλίο της Αλεξάνδρας Μητσιάλη, "Ξυπόλυτοι Ήρωες" που αναφέρεται στο θέμα και δουλέψαμε πέρσι με τα παιδιά της γ΄ γυμνασίου. Ήταν ένα "ταξίδι" που πάντα θα θυμάμαι με νοσταλγία και τους ευχαριστώ θερμά γι'  αυτό!
   Για τους "Ξυπόλυτους Ήρωες" πατήστε εδώ.

 Σημείωση: Αφιερωμένο σε όσους αγωνίζονται χωρίς να ξεχνούν ότι πρώτα από όλα είναι
                                                                   άνθρωποι.

Τα θαλασσινά τραγούδια του Α1

Κάτι έλειπε στο ποίημα του Δροσίνη,"Θαλασσινά τραγούδια". Το βρήκαν τα παιδιά του Α1 και μας παρουσιάζουν τις εμπνεύσεις τους.

Εκεί που είμαι ήρεμη και νιώθω γαλήνη

ξαφνικά εμφανίζεται ένα χαρούμενο δελφίνι.

Και γύρω γύρω από το φάρο

τριγυρίζει ένας κάτασπρος γλάρος

και δίπλα μου στα βοτσαλάκια

κάθονται δύο παιδάκια

που με τα κουβαδάκια τους θα παίξουν

και την ηρεμία θα μου κλέψουν!

                                                                    Νεφέλη Μ.

Σε μια θάλασσα γαλήνη

έκανε κόλπα ένα δελφίνι,

και πιο πέρα κάτι γλάροι

φεγγοβολούσαν σαν φάροι.

Στην αμμουδιά κάποια παιδάκια

έπαιζαν με τα κουβαδάκια.

Όσα πήρε το καλοκαίρι από τα πρωτάκια...

Καλή μας αρχή στις δημιουργικές μας δραστηριότητες! Για να δούμε λοιπόν τί πήρε το καλοκαίρι από τα παιδιά του Α1:

και από τα παιδιά του Α2:

Πάντα ομαδικά!

Και οι ζωγραφιές:

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι...

Στους αγαπημένους φίλους που δεν είμαστε μαζί στο ταξίδι που ξεκίνησε...

Καλή ευκολία και καλή αντάμωση και πάλι!😢

Ραντεβού το Σεπτέμβρη!

 

Καλό καλοκαίρι!!!

 

 

Από καρδιάς

Το σεριάνισμα στην ιστορία με όχημα τους «Ξυπόλυτους ήρωες» της Αλεξάνδρας Μητσιάλη  ολοκληρώθηκε με την εκδρομή μας στη Θεσσαλονίκη, την πόλη μέσα στην οποία δρουν και αντιδρούν οι ήρωες του βιβλίου μας, και τη συνάντηση που είχαμε εκεί με την κυρία Μητσιάλη.

    Η προσμονή ήταν μεγάλη και η συγκίνηση ακόμα μεγαλύτερη. Συναντηθήκαμε μαζί της στο φιλόξενο χώρο του βιβλιοπωλείου «ΙΑΝΟΣ». Τα παιδιά, αν και κουρασμένα από τη μεγάλη πεζοπορία που προηγήθηκε (από τις φυλακές του Επταπυργίου και τη βόλτα στην Άνω πόλη κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης με ενδιάμεσες στάσεις – αναφορές στο βιβλίο μας), ανυπομονούσαν για τη συνάντηση. Η ατμόσφαιρα από την αρχή ήταν ζεστή και φιλική. Δε χρειάστηκε να σπάσει κανένας πάγος, γιατί απλούστατα ποτέ δε υπήρξε! Η κυρία Μητσιάλη γλυκιά και άνετη μαζί τους, συζήτησε μαζί τους για την ιστορία, αλλά και απάντησε σε πολλές ερωτήσεις τους.

   Συζητήσαμε για τους απόντες αυτής της πόλης, εβραίους και μουσουλμάνους,  τα χνάρια των οποίων αναζητήσαμε στους μεγάλους περιπάτους μέσα στην πόλη. Ξεφυλλίσαμε τις σελίδες της ιστορίας, που ακόμη τις αποσιωπούμε και δεν τολμούμε να μιλήσουμε γι’  αυτές. Αναζητήσαμε τους εβραίους στο Φραγκομαχαλά, στην πλατεία Ελευθερίας, στις στοές, στα χάνια και στις αγορές τους. Τους μουσουλμάνους στα χαμάμ και στο Μπεζεστένι, στο Γεντί Κουλέ και στην Άνω πόλη. Αποτίσαμε φόρο τιμής σε όσους αντιστάθηκαν την περίοδο της Κατοχής στις φυλακές του Επταπυργίου και στο στρατόπεδο του Παύλου Μελά. Αν και εστιάσαμε το ενδιαφέρον μας στον 20^ο αιώνα και ιδιαίτερα στην περίοδο της Κατοχής, καθόλου δεν αδιαφορήσαμε για τη ρωμαϊκή και μεσαιωνική ιστορία της πόλης.

   Ήταν μια εκδρομή που χρόνια τη σκεφτόμουν. Ήταν μια ιστορική περίοδος που ονειρευόμουν να την ψάξουμε με τα παιδιά. Χρειαζόμουν ένα «όχημα», ένα μέσο και αυτό το βρήκα μέσα από το βιβλίο της Αλεξάνδρας Μητσιάλη. Όμως σε τέτοιες προσπάθειες χρειάζεσαι και την παρέα που θα συνοδοιπορήσει μαζί σου ως το τέλος. Στάθηκα πολύ τυχερή, γιατί συνεργάστηκα για τρία χρόνια μ’  αυτά τα παιδιά. Η ώσμωση από την αρχή δυνατή, η αλληλεπίδραση ανείπωτη. Ήταν όλα ιδανικά για να πραγματοποιήσω το όνειρό μου.

Σας ευχαριστώ όλους!   

Ξυπόλυτοι ήρωες

       

Το μεγάλο ταξίδι με τους «Ξυπόλυτους ήρωες» της Αλεξάνδρας Μητσιάλη σιγά σιγά φτάνει στο τέλος του. Η ανταπόκριση των μαθητών ήταν πέρα από τις προσδοκίες μου. Πόσες ιστορίες ανακαλύψαμε, πόσες εκπλήξεις γευτήκαμε, με τι μαγικό τρόπο ξεδιπλώθηκε μπροστά μας ολόκληρη η περίοδος της γερμανικής Κατοχής, της Αντίστασης, του ξεκληρίσματος των Εβραίων, μα πάνω απ’ όλα η ιστορία των απλών ανθρώπων που απέκτησαν το ανάστημα όσων γράφουν την ιστορία με τις ίδιες τους τις πράξεις.

        

     Δεν ξεχνάμε άλλωστε ότι: «… η ιστορία φτιάχνεται από πρόσωπα και όχι από απρόσωπες δομές που κατασκευάζει ο ιστορικός, πρόσωπα που, ακόμη κι όταν οι πράξεις τους δεν αλλάζουν το ρου της ιστορίας, επηρεάζουν τους ίδιους, γύρω τους, τη συλλογική εμπειρία και την ευρύτερη κοινότητα στην οποία ζουν.»

Ρίκα Μπενβενίστε, Λούνα  

Ακολουθούν οι δραστηριότητες δημιουργικής γραφής των ομάδων.

Ξυπόλυτοι ήρωες

Μέσα από το βιβλίο γνωρίζουμε και την πιτσιρικαρία του «Ξυπόλυτου Τάγματος». Πρόκειται για τα 160 παιδιά, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της Κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου και πετάχτηκαν στο δρόμο.

     Αυτά τα  ορφανά, λοιπόν, για να επιβιώσουν, παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους! Οργανώνονται σαν μυστικός «στρατός», με ιεραρχία και πειθαρχία. Μόνα τους συγκροτούν ομάδες κρούσης και βοήθειας. Πηγή για την τροφοδοσία τους είναι τα γερμανικά καμιόνια που κουβαλάνε ψωμί και τρόφιμα. Τα παγιδεύουν και τα κλέβουν! Τα κλεμμένα μοιράζονται στα ορφανά, αλλά και σε άλλους κατοίκους της Θεσσαλονίκης που είχαν ανάγκες!

Τα παιδιά του «Ξυπόλυτου Τάγματος» έμειναν στην ιστορία σαν σαλταδόροι!

Με το Ξυπόλυτο τάγμα ασχολήθηκαν ο Φώτης, η Σάντρα, η Ιωάννα και η Χριστίνα.

Ξυπόλυτοι ήρωες

    Ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε και τα κορίτσια του βιβλίου μας, την Αλέγρα που τόσο αγαπήσαμε και συμπονέσαμε. Καρδιοχτυπήσαμε μαζί της, την ακολουθήσαμε στο μαρτύριο του γκέτο του Βαρόνου Χιρς και την αποχαιρετήσαμε για πάντα στο σταθμό, όταν ανέβηκε μαζί με άλλους Σαλονικιούς Εβραίους στο τρένο του θανάτου. Αλλά και τη Σταυρούλα, αυτή τη μεγάλη καρδιά, που τόση αγάπη έδωσε σ’  αυτούς που πόνεσε, νοιάστηκε και αγάπησε. Αυτή που είχε τόσο κουράγιο, που «το ‘λεγε» η καρδούλα της και τόσο πολύ ήθελε να μπει στην Αντίσταση.

Ξυπόλυτοι ήρωες

Το μεγάλο ταξίδι με τους «Ξυπόλυτους ήρωες» της Αλεξάνδρας Μητσιάλη σιγά σιγά φτάνει στο τέλος του. Η ανταπόκριση των μαθητών ήταν πέρα από τις προσδοκίες μου. Πόσες ιστορίες ανακαλύψαμε, πόσες εκπλήξεις γευτήκαμε, με τι μαγικό τρόπο ξεδιπλώθηκε μπροστά μας ολόκληρη η περίοδος της γερμανικής Κατοχής, της Αντίστασης, του ξεκληρίσματος των Εβραίων, μα πάνω απ’ όλα η ιστορία των απλών ανθρώπων που απέκτησαν το ανάστημα όσων γράφουν την ιστορία με τις ίδιες τους τις πράξεις.

        

     Δεν ξεχνάμε άλλωστε ότι: «… η ιστορία φτιάχνεται από πρόσωπα και όχι από απρόσωπες δομές που κατασκευάζει ο ιστορικός, πρόσωπα που, ακόμη κι όταν οι πράξεις τους δεν αλλάζουν το ρου της ιστορίας, επηρεάζουν τους ίδιους, γύρω τους, τη συλλογική εμπειρία και την ευρύτερη κοινότητα στην οποία ζουν.»

Ρίκα Μπενβενίστε, Λούνα

Ακολουθούν οι δραστηριότητες δημιουργικής γραφής των ομάδων.

Όπου μας πάει ο συνειρμός

Νυχτερινό

            

    

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού,

μια νύχτα του καλοκαιριού

δυο παιδιά βλέπουν το φεγγάρι.

Σκοτάδι, αλλά ακόμα και μέσα από το δάσος φαίνεται το φεγγάρι!

Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού κοιτάω τα μάτια σου

και σου λέω σ’ αγαπώ…

Μια βραδιά βλέποντας το ηλιοβασίλεμα!

Εγώ και συ αγκαλιά μαζί κοιτάζοντας τ’ αμέτρητα αστέρια τ’ ουρανού,

βλέπουμε τ’ άστρα αγκαλιά τραγουδώντας τραγούδια αγαπημένα…

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού,

μόνο ντουφέκια ακούω….

Έχει πολύ σκοτάδι

και ΄γω σε σκέφτομαι κάθε νύχτα, εγώ με σένα αγκαλιά.

Μια νύχτα με ήρεμη θάλασσα και από πάνω το φεγγάρι

ν’ αφήνει σκιά πάνω στη θάλασσα

και στην άκρη ένα δέντρο…

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

κάθονται οι λύκοι πάνω στο βράχο κι αλυχτούν.

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού θυμάμαι τα όνειρά μου…

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

τα  δυο μας αγκαλιά να σου λέω σ’ αγαπώ

και να μεθάμε από τα φιλιά.

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

μέσα στην πανσέληνο έκανα μπάνιο στη θάλασσα,

τ’ αστέρια φωτίζουν.

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

δίπλα στη θάλασσα σε πρωτοσυνάντησα.

Περπατάω, σκέφτομαι αν όλα θα παραμείνουν ίδια

ή θ’ αλλάξουν…

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

η γη λάμπει και γω  σκέφτομαι το αύριο.

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

να σε σφίγγω σφιχτά στην αγκαλιά μου

και να σου λέω σ’ αγαπώ.

Κάτω απ’  το φως του φεγγαριού

υπάρχει ένα ζευγάρι που τραγουδάει

τραγούδια όμορφα κι ωραία,

τους ακούει η θάλασσα και χαμογελάει…

Τα παιδιά του Γ1