Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρξε πολιτισμός τόσο αμφιλεγόμενος όσο ο σύγχρονος. Η κρίση του σύγχρονου πολιτισμού οφείλεται στις διαφωνίες που δημιουργούνται όσον αφορά αυτόν. Ο καθένας ερμηνεύει την έννοια του σύγχρονου πολιτισμού ανάλογα με τα κριτήρια που ο ίδιος χρησιμοποιεί. Με αποτέλεσμα οι διαφωνίες να είναι έντονες και συχνές.
Το σίγουρο είναι πως πολιτισμός είναι τα κατορθώματα του ανθρώπου που οδηγούν στην ''καλλιέργεια'' του πνεύματός του. Άρα, πολιτιστικά επιτεύγματα δεν μπορούν να θεωρηθούν τα όπλα ή άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα που στην ουσία δημιουργούν μεγαλύτερο κακό παρά καλό, διότι καθετί που μπορεί να στραφεί ενάντια στον άνθρωπο, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πολιτισμός (πράγμα που πολλά άτομα ισχυρίζονται πως ισχύει). Συμπεραίνοντας θα λέγαμε πως όποιες γνώσεις και αν έχει κάποιος, η κρίση του για τον σύγχρονο πολιτισμό δεν έχει κύρος, διότι ο ρυθμός εξέλιξης του πολιτισμού δεν τον βοηθάει.
Στις μέρες μας, είναι απαραίτητο όλοι οι μαθητές να γνωρίζουν τουλάχιστον μία με δύο ξένες γλώσσες. Κατά τη γνώμη μου, η γλωσσομάθεια είναι ένα πολύ σημαντικό εφόδιο για το μέλλον κάθε νέου.
Πιστεύω πως όταν ένας μαθητής ξεκινά να μαθαίνει μια ξένη γλώσσα, τότε μαζί με την καινούρια γλώσσα που ''ξεδιπλώνεται'' μπροστά του, ανοίγουν και οι πτυχές ενός άλλου πολιτισμού. Έτσι, εκτός από το να διευρύνει τους ορίζοντές του, μαθαίνει και μια καινούρια κουλτούρα, άλλες αντιλήψεις και απόψεις.
Επίσης, η καλή αλλά και πιστοποιημένη γνώση μιας δεύτερης, ξένης γλώσσας καθιστά τον οποιοδήποτε πιο κατάλληλο για μια θέση εργασίας από κάποιον άλλο που μιλά μόνο τη μητρική του γλώσσα. Έτσι, ανοίγουν περισσότερες θέσεις εργασίας για κάποιον που ξέρει παραπάνω γλώσσες , κάτι το οποίο του δίνει τη δυνατότητα να επιλέξει τις συνθήκες εργασίας του αλλά και τον βοηθά, έτσι ώστε να τον σέβονται λόγω του ότι, όταν κάποιος είναι μορφωμένος, είναι ανοιχτόμυαλος και αποπνέει κύρος και σεβασμό.
Ακόμη, η γλωσσομάθεια διευκολύνει τους πάντες όταν ταξιδεύουν στο εξωτερικό, διότι, όταν γνωρίζει κανείς καλά μια γλώσσα, τότε είναι πολύ πιο δύσκολο να φθαρεί. Επιπλέον, είναι αρκετά σημαντικό να έχει καθένας τη δυνατότητα να επικοινωνεί σωστά με ανθρώπους που κατάγονται από άλλες χώρες, όχι μόνο σε ταξίδια, αλλά και κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, ιδιαίτερα σε περιοχές που κάθε χρόνο προσελκύουν εκατοντάδες τουρίστες, όπως τα νησιά.
Συμπερασματικά, πιστεύω πως η γλωσσομάθεια είναι ένα πολύ σημαντικό ''όπλο'' για το μέλλον καθενός. Η εκμάθηση μιας δεύτερης ξένης γλώσσας είναι απαραίτητη και επειδή δεν μπορεί ο κάθε γονιός να ανταπεξέλθει στα έξοδα ενός φροντιστηρίου, το κράτος θα έπρεπε να πάρει κάποια μέτρα, όπως να προσθέσει περισσότερες διδακτικές ώρες, γιατί ο κάθε μελλοντικός πολίτης θα πρέπει να έχει την δυνατότητα σε μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση.
Γλωσσομάθεια είναι το να ξέρει κάποιος μία ή περισσότερες ξένες γλώσσες. Αυτό είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα για τον άνθρωπο, καθώς τον βοηθάει σε πολλά πράγματα.
Η γλωσσομάθεια προσφέρει στον άνθρωπο την ικανότητα να επικοινωνεί με άλλους ανθρώπους από διαφορετικές χώρες. Για παράδειγμα, αν κάποιος πάει στο εξωτερικό, θα μπορεί να συνομιλεί με τους ανθρώπους αυτής της χώρας.
Επιπρόσθετα, η γνώση μίας ή δύο ξένων γλωσσών εξυπηρετούν το σύγχρονο νέο να βρει εύκολα δουλειά. Επομένως, αυτό είναι αρκετά σημαντικό, αφού στην σύγχρονη εποχή υπάρχει υψηλό ποσοστό ανεργίας.
Με τη γλωσσομάθεια μπορεί κανείς να μάθει τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα της χώρας της οποίας τη γλώσσα μαθαίνει. Επίσης, μπορεί να πληροφορηθεί για τον τρόπο ζωής της χώρας. Ακόμη, αυτός που είναι γλωσσομαθής έχει την δυνατότητα να διαβάζει διάφορες πληροφορίες που σχετίζονται με τη χώρα.
Επιπλέον, με τη γλωσσομάθεια, ο νέος είναι σε θέση να διαβάζει βιβλία στην ξένη γλώσσα την οποία μιλάει. Επίσης, ο σύγχρονος νέος μπορεί να διαβάζει διάφορα λογοτεχνικά κείμενα στη γλώσσα που έχει μάθει.
Ένα άλλο σημαντικό πλεονέκτημα ότι αν κάποιος μάθει μία ή δύο ξένες γλώσσες, θα μάθει καλύτερα τη δική του. Άρα, «συμφέρει» ειδικά τους νέους να μάθουν τη δική τους γλώσσα, αλλά και άλλες ξένες γλώσσες.
Συμπερασματικά, το να είναι ένας σύγχρονος νέος γλωσσομαθής είναι απαραίτητο. Αν ο νέος μάθει τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα, θα του χρησιμεύσει σε όλους τους τομείς της ζωής του. Η γλωσσομάθεια είναι καλύτερα να προσφέρεται μέσω του σχολείου, για να μην αναγκάζονται οι γονείς να πληρώνουν σε φροντιστήρια. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει στο σχολείο να υπάρχουν περισσότερες ώρες ξένων γλωσσών και οι καθηγητές να έχουν τις κατάλληλες γνώσεις.
Τρία χρόνια απ’ την ψυχρή δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό στα Εξάρχεια. Μαθητές, φοιτητές θα τιμήσουν, την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου τη συμπλήρωση 3 χρόνων από τη δολοφονία του, με διαδηλώσεις και αποχές σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας.
Ήταν λίγο μετά τις 9 το βράδυ του Σαββάτου, όταν ο αστυνομικός Ε. Κορκονέας, έπειτα από κάποιο διαπληκτισμό, επέστρεψε πεζός, πυροβόλησε και σκότωσε το 15χρονο Αλέξη.
Η αποχή στο σχολείο μας, δε γίνεται για κάποιο είδος τεμπελιάς, αλλά γιατί όλοι μας νιώθουμε μεγάλη λύπη για το θάνατο του Αλέξη…
Αλέξη, Να μην «αναπαυθείς» εκεί που θα πας… Να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι, να φωνάζεις για να ακουστεί το δίκιο σου και να μας καθοδηγείς, μπας και ξυπνήσουμε ποτέ…
Την Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011 το σχολείο μας πραγματοποίησε άλλη μια εκδρομή. Βέβαια, αυτή η εκδρομή για μια ομάδα παιδιών που επέλεξαν την πεζοπορία, ήταν εντελώς διαφορετική.
Σε αυτόν τον υπέροχο περίπατο, πήραμε πληροφορίες για δέντρα και ζώα , αφού πρώτα είχαμε χωριστεί σε δυο ομάδες και τα καταγράφαμε με την βοήθεια των καθηγητών. Επίσης, είδαμε καταπληκτικά τοπία και μυρίσαμε φυτά που είχαν πραγματικά ασυνήθιστες μυρωδιές, ωραίες και άσχημες.
Πάνω απ’ όλα όμως χαλαρώσαμε από την καθημερινότητά μας , γελάσαμε, τραγουδήσαμε, διασκεδάσαμε , εξερευνήσαμε τοπία και συζητήσαμε με καθηγητές και συμμαθητές μας έξω από τον χώρο του σχολείου.
Γι’ αυτή την εκδρομή ένα είναι σίγουρο, πως θα μείνει αξέχαστη σε όλους όσους πήρανε μέρος !!
Με αφορμή την 38η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, θα θέλαμε να αφιερώσουμε το παρακάτω αρχειακό υλικό στη μνήμη των Ελλήνων που αγωνίστηκαν στον αντιδικτατορικό, αντιφασιστικό αγώνα. Ιδιαίτερα σε εκείνους που κινήθηκαν από αγνό ιδεαλισμό και είτε έχασαν τη ζωή τους είτε παρέμειναν στη «σιωπή» τους αρνούμενοι να «εξαργυρώσουν» την αντιδικτατορική τους δράση με θέσεις σε διάφορες μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις εντός ή εκτός Ελλάδας.
Δήλωση - Σεφέρης Γιώργος
Πάει καιρός που πήρα την απόφαση να κρατηθώ έξω από τα πολιτικά του τόπου. Προσπάθησα άλλοτε να το εξηγήσω, αυτό δε σημαίνει διόλου πως μου είναι αδιάφορη η πολιτική ζωή μας. Έτσι, από τα χρόνια εκείνα ώς τώρα τελευταία έπαψα κατά κανόνα ν’ αγγίζω τέτια θέματα. Εξ άλλου τα όσα δημοσίεψα ώς τις αρχές του 1967, και η κατοπινή στάση μου (δεν έχω δημοσιέψει τίποτε στην Ελλάδα από τότε που φιμώθηκε η ελευθερία) έδειχναν, μου φαίνεται αρκετά καθαρά τη σκέψη μου. Μολαταύτα, μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου, ολοένα πιο επιτακτικά το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας. Με όλη τη δυνατή συντομία, νά τι θα έλεγα: Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς όλως διόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας, στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι’ αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά. Δε θα μου είταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτιες ζημιές δε λογαριάζουν παρά πολύ για ορισμένους ανθρώπους. Δυστυχώς, δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτόν τον κίνδυνο. Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις, η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μάς βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό. Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό, και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι Εθνική επιταγή. Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ το Θεό, να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω.
V ......................................................................... Υπάρχει ένα παράθυρο καμωμένο κόσκινο στη φωτογραφία του δρόμου. Τώρα η σκάλα σε διασχίζει καθέτως απ’ το υπόγειο ως τον αυχένα. Κάποιος ανεβαίνει μ΄ ένα τρανζίστορ ρυθμικός πολλαπλασιασμός των ειδήσεων. Στη μικρή οθόνη τα πρόσωπα εναλλάσσονται σταθερά δίχως πολλούς θορύβους. Η εξουσία όπως πάντοτε φωτίζεται με τετραγωνισμένο φως. Ιαχές. Το πλήθος.
Στο μεταξύ το πλήθος. Αόρατα μάτια με τρείς διαστάσεις ακτινογραφούν εισερχομένους εξερχομένους διερχομένους. Τα περίστροφα ακίνητα βαθειά μέσα τους σαφώς οπλισμένα.
Το πλήθος φεύγει έφυγε.
Κι εκεί σε βρήκαν αργότερα με μια ριπή (τρύπες 7-8) στη πλάτη σου ετών ας πούμε 24 καμμιά ταυτότητα.
XII Ταξίδι στο μεγάλο διάδρομο καταργημένος χρόνος. Όχι σκοτάδι μήτε μισοσκόταδο μήτε και φως. Ταξίδι τα χαράματα σ’ ένα γυμνό τοπίο σκοποβολής. Η βρύση πλένει χέρια και πουκάμισο οι εφημερίδες καταπίνουν τις φωνές.
Αστυνομίες αμίλητες μέσα σε σκοτεινές αστυνομίες. Πρωθυπουργοί με Σκεπασμένο πρόσωπο. Απάνω οι νόμοι σε σειρές σοφή συναρμογή και διάταξη με τους συνήθεις αγωγούς σωλήνες σωληνώσεις πολλαπλά κυκλώματα με θύρες διαφυγής. Κυκλοφορία παράπλευρη για τους αξιοπρεπείς φονιάδες
Κι εσείς που ωστόσο συνεχίζετε κρατώντας προστατεύοντας στα δόντια σας την τελευταία σας λέξη.
Το λάθος των μηχανουργών.
Από την ποιητική ενότητα «Δοκίμιο ’73-’74» του έργου Το χρονικό, 1975
Το Γ1 προτείνει: Φιλοκτήτης, "Η παλέτα της ζωής μου"
Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011
Την Τρίτη 25 /10 /2011 διενεργήθηκαν εκλογές για την ανάδειξη των πενταμελών συμβουλίων των τμημάτων, καθώς και δεκαπενταμελούς συμβουλίου του σχολείου μας. Έπειτα απο ψηφοφορία οι μαθητές του σχολείου εξέλεξαν τους παρακάτω μαθητές ως βασικά και αναπληρωματικά μέλη του 15μελους συμβουλίου του σχολείου:
Στίχοι: B।D Foxmoor, Μιχάλης Μυτακίδης Μουσική: Active Member Πρώτη εκτέλεση: Active Member
Φυσάει κόντρα σε ολάκερη γη, τ' αγρια πετούμενα δε βρίσκουν πηγή, δεν αντέχω της βολής τη σιγή. Και δω απ' τον τόπο που έζησα τη φυγή, ρίχνω αλάτι στη βαθιά τους πληγή, τάζομαι πρόσφυγας και σε καλό να μου βγει.
Γυρνάω στον κόσμο, πουθενά δε βλέπω ξένο όπου μένω. Γυρνάω πίσω και από όποιον συναντήσω, μαθαίνω. Δίνω, παίρνω, ανασαίνω από τα χρώματα, πληθαίνω, από τ' αρώματα μαγεύομαι και ταξιδεύω. Γυρεύω για όλους μας το ίδιο όμορφο στέγαστρο, φτιάχνω φωτιά για όποιον θέλει κόσμο αταίριαστο.
Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς, λυτρώνω μάνες και γιους. Κάνω τη γλώσσα μου την πορφυρένια, ατόφιο μολύβι· και τη ψυχή μου ένα απέραντο από στίχους καλύβι. Ρίχνω το κάστρο σας, φτύνω του άστρου σας την κόχη. Γίνομαι αύρα αλμυρή και στερνοβρόχι.
Πάρε τα όχι και ξεκούρνιασε από αυτή τη γωνία που στο κουφάρι σου πετάξαν τα κλεμμένα μ'αφθονία, άρνησή μου στομωμένη (πυρωμένη), λύσου καημένη, γίνε κλωστή στην ανέμη τυλιγμένη να σου δώσω μια, να γυρίζεις για πάντα και πάντα να σου φυσάω πρίμα, κράτα μου αγάντα μέχρι να βρούνε απάγκιο όσοι ζουν σε φυγή. Καινούρια αρχή και σε καλό να τους βγει.
Σε καλό θα μου βγει κι ας τρίξουν οι σκαρμοί μου. Έχω μαζί μου, σ' αυτό το σάλεμα που κάνεις ψυχή μου, την αυταπάρνησή μου, το μαγικό ραβδί μου, κάνω τ' αδύνατα να ξεπερνάνε τη φωνή μου. Τιμή μου, λίγα μου βήματα σκίζουν τη λάσπη. Πάρε τα χνάρια μου αντί για χάρτη και στα μπαγκάζια σου μη στριμώξεις ντροπή, ούτε σιωπή.
Υστερόγραφο: δε πιστεύω στη τύχη. Όταν τα ψέμματα πεθαίνουν, γεννιούνται ωραίοι στίχοι και γλυκαίνουν το μίσος στους ιχνανθρώπους ή τους πετάνε για πάντα μες στους πανέρημους τόπους. Λόγια κρυμμένα μου, θρυμματισμένα μου κάνατε απόσβεση σε όσα είχα μέσα μου. Σύξυλη η μπέσα μου μπροστά στη βρώμικη ιστορία, μύθος απέθαντος και ωμή αλληγορία. Περιγελάστε με, δειλοί, ξεχάστε με, πλέξτε με φιτίλι και ανάψτε με· μέσα στην πλάνη σας ένα όνειρο ατόφιο θα εκραγεί ζωής κραυγή και σε καλό να μου βγει. Στίχοι: B.D Foxmoor, Μιχάλης Μυτακίδης Μουσική: Active Member Πρώτη εκτέλεση: Active Member
Φυσάει κόντρα σε ολάκερη γη, τ' αγρια πετούμενα δε βρίσκουν πηγή, δεν αντέχω της βολής τη σιγή. Και δω απ' τον τόπο που έζησα τη φυγή, ρίχνω αλάτι στη βαθιά τους πληγή, τάζομαι πρόσφυγας και σε καλό να μου βγει.
Γυρνάω στον κόσμο, πουθενά δε βλέπω ξένο όπου μένω. Γυρνάω πίσω και από όποιον συναντήσω, μαθαίνω. Δίνω, παίρνω, ανασαίνω από τα χρώματα, πληθαίνω, από τ' αρώματα μαγεύομαι και ταξιδεύω. Γυρεύω για όλους μας το ίδιο όμορφο στέγαστρο, φτιάχνω φωτιά για όποιον θέλει κόσμο αταίριαστο.
Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς, λυτρώνω μάνες και γιους. Κάνω τη γλώσσα μου την πορφυρένια, ατόφιο μολύβι· και τη ψυχή μου ένα απέραντο από στίχους καλύβι. Ρίχνω το κάστρο σας, φτύνω του άστρου σας την κόχη. Γίνομαι αύρα αλμυρή και στερνοβρόχι.
Πάρε τα όχι και ξεκούρνιασε από αυτή τη γωνία που στο κουφάρι σου πετάξαν τα κλεμμένα μ'αφθονία, άρνησή μου στομωμένη (πυρωμένη), λύσου καημένη, γίνε κλωστή στην ανέμη τυλιγμένη να σου δώσω μια, να γυρίζεις για πάντα και πάντα να σου φυσάω πρίμα, κράτα μου αγάντα μέχρι να βρούνε απάγκιο όσοι ζουν σε φυγή. Καινούρια αρχή και σε καλό να τους βγει.
Σε καλό θα μου βγει κι ας τρίξουν οι σκαρμοί μου. Έχω μαζί μου, σ' αυτό το σάλεμα που κάνεις ψυχή μου, την αυταπάρνησή μου, το μαγικό ραβδί μου, κάνω τ' αδύνατα να ξεπερνάνε τη φωνή μου. Τιμή μου, λίγα μου βήματα σκίζουν τη λάσπη. Πάρε τα χνάρια μου αντί για χάρτη και στα μπαγκάζια σου μη στριμώξεις ντροπή, ούτε σιωπή.
Υστερόγραφο: δε πιστεύω στη τύχη. Όταν τα ψέμματα πεθαίνουν, γεννιούνται ωραίοι στίχοι και γλυκαίνουν το μίσος στους ιχνανθρώπους ή τους πετάνε για πάντα μες στους πανέρημους τόπους. Λόγια κρυμμένα μου, θρυμματισμένα μου κάνατε απόσβεση σε όσα είχα μέσα μου. Σύξυλη η μπέσα μου μπροστά στη βρώμικη ιστορία, μύθος απέθαντος και ωμή αλληγορία. Περιγελάστε με, δειλοί, ξεχάστε με, πλέξτε με φιτίλι και ανάψτε με· μέσα στην πλάνη σας ένα όνειρο ατόφιο θα εκραγεί ζωής κραυγή και σε καλό να μου βγει.
Κάπου εκεί στην Ελλάδα, στο Ιόνιο πέλαγος υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο νησί που θυμίζει κάπως μια γειτονική μας χώρα, την Ιταλία. Αυτό το νησί ονομάζεται Κέρκυρα. Αν μπορούσε κανείς να δει αυτό το νησί από ψηλά θα διαπίστωνε αμέσως πως η ιστορία έχει αφήσει το σημάδι της πάνω σε αυτόν τον τόπο, αφού υπάρχουν πολλά μνημεία και κτίρια από άλλες εποχές, που διατηρούνται μέχρι και σήμερα και μπορεί ο καθένας να τα επισκεφθεί. Ένα τέτοιο μνημείο είναι το Φρούριο και το Αχίλλειο, το οποίο είναι μουσείο.
Εκτός όμως από την ιστορία αυτού του νησιού υπάρχουν και άλλα πράγματα που κάποιος θα μπορούσε να δει από ψηλά όπως οι παραλίες που δένουν υπέροχα με το γαλάζιο της θάλασσας και το πράσινο των δασών. Επίσης θα μπορούσε να διακρίνει τα διάσπαρτα, σε όλο το νησί, χωριουδάκια που υπάρχουν από τον Βορρά έως τον Νότο.
Όλα αυτά λοιπόν, ιστορία και φυσική ομορφιά, συνθέτουν ένα από τα πιο όμορφα νησιά όλου του Ιονίου.
Κάποτε ο Ποσειδώνας αποφάσισε να δημιουργήσει μία ομάδα ιππόκαμπων, οι οποίοι θα προστάτευαν το βασίλειό του. Μια μέρα ένας από αυτούς τραυματίστηκε θανάσιμα σε μια μάχη και αναδύθηκε στην επιφάνεια. Χρόνο με το χρόνο το σώμα του ιππόκαμπου σκλήρυνε από τον ήλιο και ύστερα έγινε ένας συμπαγής όγκος.
Πάνω σε αυτόν πήγαν και κατοίκησαν άνθρωποι, οι οποίοι βρήκαν το μέρος τέλειο λόγω της ευπορίας του εδάφους, χωρίς όμως να ξέρουν ότι κάποτε ήταν ένας ζωντανός οργανισμός.
Τη μύτη του ιππόκαμπου την ονόμασαν Παντοκράτορα και είναι το πιο ψηλό σημείο, τη μέση του την ονόμασαν Κέρκυρα, η οποία είναι και το πιο κατοικημένο μέρος, την ουρά πάλι την ονόμασαν Κάβο, στον οποίο έμεναν αυτοί που ήθελαν να γλεντάνε τη ζωή τους λίγο παραπάνω…
Σήμερα το πρωί πραγματοποιήθηκε στο χώρο των εκδηλώσεων του σχολείου μας η γιορτή για την 28η Οκτωβρίου. Το κύριο μέρος της γιορτής επιμελήθηκαν οι μαθητές του Γ1 με την εμψύχωση και βοήθεια της φιλολόγου κ. Ελευθερίας Τουρβά. Αναμφισβήτητα, τα κείμενα και το οπτικοακουστικό υλικό, το οποίο πλαισίωνε το λόγο των μαθητών, ήταν συγκλονιστικά. Όληη παρουσίαση συγκίνησε καθηγητές και μαθητές και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον όλων των παρευρισκόμενων.
Το μουσικό μέρος, με την πολύ ωραία χορωδία από μαθητές όλων των τάξεων, επιμελήθηκε ο μουσικός Σπ. Γρηγορόπουλος, ο οποίος συνόδευσε τη χορωδία με το βιολί του.
Από καρδιάς θα θέλαμε να πούμε σε όλα παιδιά και στους καθηγητές ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Υ.Γ. Αφιερώνουμε το παρακάτω βίντεο στη μνήμη όσων αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της Ελλάδαςκαι την αξιοπρέπεια του Ελληνικού Λαού.
Το προξενιό τα παλαιότερα χρόνια στη Βραζιλία γινόταν ως εξής· Ο πατέρας του αγοριού πήγαινε στο σπίτι του πατέρα της κοπέλας και ζητούσε την κόρη σε γάμο για το γιο του. Αν εκείνος έλεγε το «ναι», το ζευγάρι συνδεόταν στενά με σχέση.
Αν η κοπέλα είχε κάποιο σπίτι, το ζευγάρι θα έμενε σε αυτό το σπίτι. Αν όμως δεν είχε, θα έμεναν στο σπίτι του γαμπρού. Σε περίπτωση χωρισμού, «το δικό μου δικό μου και το δικό σου δικό σου», δηλαδή η προίκα επέστρεφε στον αρχικό κάτοχο.
Στα νεότερα χρόνια άλλαξαν πολλά πράγματα. Οι νέοι αποφασίζουν από μόνοι τους χωρίς να είναι η συγκατάθεση των γονιών τους απαραίτητη. Η προίκα δεν έχει σημασία και ο άνδρας είναι εκείνος που έχει την ευθύνη του σπιτιού. Ο άνδρας δουλεύει και η γυναίκα μένει στο σπίτι, για να κάνει τις δουλειές του σπιτιού και να φροντίσει τα παιδιά.
Ο πιο παραδοσιακός τρόπος για να παντρευτεί μια κοπέλα στην Κέρκυρα, ήταν το προξενιό.Ήταν κάτι συνηθισμένο και για το οποίο η κοπέλα δεν είχε λόγο, δεν μπορούσε να επιλέξει μόνη της ή να αρνηθεί μια πρόταση. Τα του γάμου τα κανόνιζαν οι δυο συμπέθεροι, αφού πρώτα πήγαινε ο γαμπρός με τον πατέρα του στο σπίτι της κοπέλας να τη ζητήσουν. Αυτό γινόταν σε μια προκαθορισμένη ημερομηνία με επίσημο τρόπο. Εκεί συζητούσαν για την προίκα της κοπέλας και κανονίζονταν οι ημερομηνίες και όλα τα σχετικά. Τον πρώτο και τελευταίο λόγο, σχετικά με το αν θα γίνει δεκτό το προξενιό, τον είχε ο πατέρας της κοπέλας. Η κοπέλα δεν μπορούσε να αρνηθεί ή να επιλέξει, γιατί, όπως ξέρουμε, η θέση της γυναίκας στις παλιές κοινωνίες ήταν υποβαθμισμένη. Αφού γινόταν δεκτό το προξενιό, ακολουθούσαν οι αρραβώνες και ο γάμος με τα ήθη και τα έθιμα από κάθε μέρος του νησιού. Βλέπουμε λοιπόν, πως πολλές φορές το προξενιό και ο γάμος δεν ήταν ένα ευχάριστο γεγονός, αλλά πιεστικό και στενάχωρο για τα δύο μέλη του ζευγαριού. Ευτυχώς, σήμερα αυτό το έθιμο έχει εξασθενίσει και δεν γίνεται πια. Γι' αυτό και όταν κάποιο ζευγάρι παντρεύεται είναι ένα ευχάριστο χωρίς πίεση και στενοχώριες γεγονός.
Ποιητής: Βιτσέντος Κορνάρος Μουσική επεξεργασία/ενορχήστρωση: Χριστόδουλος Χάλαρης Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης
Τα ‘μαθες, Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα; ο Kύρης σου μ' εξόρισε σ' τση ξενιτιάς τη στράτα; Tέσσερεις μέρες μοναχάς μου 'δωκε ν' ανιμένω, κι αποκεί να ξενιτευτώ, πολλά μακρά να πηαίνω. Kαι πώς να σ' αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω, και πώς να ζήσω δίχως σου στο χωρισμόν εκείνο; Eσίμωσε το τέλος μου, μάθεις το θες, Kερά μου, στα ξένα πως μ' εθάψασι, κ' εκεί'ν' τα κόκκαλά μου. Kατέχω το κι ο Kύρης σου γλήγορα σε παντρεύγει, Pηγόπουλο, Aφεντόπουλο, σαν είσαι συ, γυρεύγει. Kι ουδέ μπορείς ν' αντισταθείς, σα θέλουν οι Γονείς σου νικούν την-ε τη γνώμη σου, κι αλλάσσει η όρεξή σου. "Mιά χάρη, Aφέντρα, σου ζητώ, κ' εκείνη θέλω μόνο, και μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω. Tην ώρα που αρραβωνιαστείς, να βαραναστενάξεις, κι όντε σα νύφη στολιστείς, σαν παντρεμένη αλλάξεις, ν' αναδακρυώσεις και να πεις· "Pωτόκριτε καημένε, τά σου'ταξα λησμόνησα, τό'θελες πλιό δεν έναι." Kι όντε σ' Aγάπη αλλού γαμπρού θες δώσεις την εξά σου, και νοικοκύρης να γενεί στα κάλλη τσ' ομορφιάς σου, όντε με σπλάχνος σε φιλεί και σε περιλαμπάνει, θυμήσου ενός οπού για σε εβάλθη ν' αποθάνει. Θυμήσου πως μ' επλήγωσες, κ' έχω Θανάτου πόνον, κι ουδέ ν' απλώσω μου'δωκες σκιάς το δακτύλιδι μόνον.
Kαι κάθε μήνα μιά φορά μέσα στην κάμερά σου, λόγιασε τά'παθα για σε, να με πονεί η καρδιά σου. Kαι πιάνε και τη σγουραφιάν (ζωγραφιά), που'βρες στ' αρμάρι μέσα, και τα τραγούδια, που'λεγα, κι οπού πολλά σου αρέσα', και διάβαζέ τα, θώρειε τα, κι αναθυμού κ' εμένα, 1385 που μ' εξορίσανε ο-για σε πολλά μακρά στα ξένα. Kι όντε σου πουν κι απόθανα, λυπήσου με και κλάψε, και τα τραγούδια που'βγαλα, μες στη φωτιάν τα κάψε, για να μην έχεις αφορμήν εις-ε καιρόν κιανένα, πλιό σου να τ' αναθυμηθείς, μα να'ν' λησμονημένα.
Παρακαλώ, θυμού καλά, ό,τι σου λέγω τώρα, κι ο-γλήγορα μισεύγω σου, κ' εβγαίνω από τη Xώρα.
Kι ας τάξω ο κακορίζικος, πως δε σ' είδα ποτέ μου, μα ένα κερί-ν αφτούμενον εκράτουν, κ' ήσβησέ μου. Mα όπου κι αν πάγω, όπου βρεθώ, και τον καιρόν που ζήσω, τάσσω σου άλλη να μη δω, μουδέ ν' αναντρανίσω. Kάλλιά'χω εσέ με Θάνατον, παρ' άλλη με ζωή μου, για σένα εγεννήθηκε στον Kόσμον το κορμί μου.
Άλλη μια σχολική χρονιά ξεκίνησε για τους καθηγητές και τους μαθητές του γυμνασίου Αχαράβης. Πολλοί θα τη χαρακτήριζαν και ως «μια καινούρια αρχή», καθώς από την πρώτη κιόλας μέρα όλοι συνειδητοποίησαν τις αλλαγές!!! Στον «αγιασμό» οι μαθητές γνώρισαν τον καινούριο διευθυντή του σχολείου, ο οποίος από την πρώτη τους ενημέρωσε για τους νέους σχολικούς «κανόνες». Από κάποιους μαθητές οι κανόνες θεωρούνται αυστηροί, από κάποιους άλλους «φυσιολογικοί» για τη σωστή λειτουργία ενός σχολείου• όπως και να ‘χει είναι και αυτό μια αλλαγή. Αλλαγή υπήρξε και στους καθηγητές, καθώς μαζί με τους περσινούς ήρθαν και καινούριοι, οι οποίοι μαζί με τους παλιούς ελπίζουν να βοηθήσουν τους μαθητές σε κάθε τους πρόβλημα. Επίσης, για άλλη μία φορά το γυμνάσιο της Αχαράβης υποδέχτηκε τους νέους μαθητές, οι οποίοι τώρα ξεκινάνε τη «διαδρομή» τους στο γυμνάσιο, αλλά και «ένιωσε» την απώλεια των μαθητών, οι οποίοι έκαναν το επόμενο βήμα αφήνοντας το γυμνάσιο για το λύκειο. Η σχολική χρονιά δυστυχώς ξεκίνησε με σοβαρές δυσκολίες, καθώς καθηγητές και μαθητές αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της έλλειψης των σχολικών βιβλίο, ένα γεγονός το οποίο δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί ποτέ ξανά στην εκπαίδευση. Μια άλλη δυσκολία για τους μαθητές είναι το πρόβλημα των σχολικών μεταφορών, καθώς λίγοι έως και ελάχιστοι είναι οι μαθητές που μεταφέρονται με τα σχολικά λεωφορεία. Την περίοδο αυτή ήταν αναμενόμενο ότι θα υπήρχαν δυσκολίες και προβλήματα. Όπως και να ‘χει, ευχόμαστε σε μαθητές και καθηγητές καλή και ευχάριστη σχολική χρονιά.
Με την έναρξη τηςνέας σχολικής χρονιάς η «Μαύρη Γάτα» θα ήθελε να αποχαιρετίσει την προηγούμενη διευθύντρια του γυμνασίου κ. Παγκράτη και να την ευχαριστήσει για όλα όσα πρόσφερε όλα αυτά τα χρόνια στο σχολείο. Της ευχόμαστε καλή θητεία στην καινούρια της θέση.
Η «Μαύρη Γάτα» καλωσορίζει τον καινούριο διευθυντή κ. Γλωσσόπουλο και του εύχεται καλή δύναμη και καλή θητεία στο γυμνάσιό μας.
Στην Ευρώπη σήμερα, πολλοί μετανάστες και πρόσφυγες αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολες καταστάσεις και βλέπουν τα βασικά τους δικαιώματα και την αξιοπρέπειά τους, να παραβιάζονται καθημερινά. Οι πρόσφυγες συχνά αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια, τις χώρες και τις οικογένειες τους για να σωθούν από τον πόλεμο, τις διώξεις ή την πλήρη έλλειψη ασφάλειας. Πολλές κυβερνήσεις υιοθετούν πολύ αυστηρά μέτρα, με στόχο κυρίως την εξασφάλιση ότι οι πρόσφυγες δεν θα φθάσουν στο έδαφος τους.
Μαρτυρία: Η Ανδρονίκη Τσιστίνα έφυγε από την Ελλάδα με το τελευταίο πλοίο. «Δεκαεπτά κοπέλες κάναμε το δύσκολο ταξίδι από την Καστοριά στον Πειραιά, εν μέρει με τα πόδια, που και περιμέναμε δεκαεπτά ημέρες για το πλοίο. Σε αυτό το διάστημα τα παπούτσια μου έλιωσαν και ήμουν με γυμνά πόδια. Το ταξίδι με το πλοίο κράτησε τρείς εβδομάδες και ήταν φρικτό. Ήμασταν στοιβαγμένοι στα αμπάρια. Είχαμε ψείρες. Υπήρχε πολύς θόρυβος και ο αέρας ήταν αποπνικτικός. Το πρώτο πράγμα που έκαναν οι αδερφές μου στην Νέα Υόρκη ήταν να με πάνε σε ένα δημόσιο λουτρό να με καθαρίσουν. Ήμουν ακόμη χωρίς παπούτσια…».
Η Παλιά Περίθεια είναι ένας ημιορεινός οικισμός στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού, στον οποίο σώζονται αξιόλογα δείγματα κατοικιών της Ενετοκρατίας. Χωροθετημένος σε υψόμετρο (464 μ.), και απαλλαγμένος από υψηλά επίπεδα υγρασίας προσέφερε στους κατοίκους υγιεινές συνθήκες διαβίωσης και προστασία από επιδρομές πειρατών και Τούρκων. Μια κοινωνία φτωχών κυρίως ανθρώπων, γεωργών και βοσκών, που έφτιαξαν σπίτια, για να τους προστατεύουν και να ικανοποιήσουν απλά τη βασική τους ανάγκη στέγασης, χρησιμοποίησαν τα δομικά υλικά της περιοχής τους και δε χρειάστηκαν περιττά στολίσματα και διακοσμητικά μοτίβα.
Τα παλαιότερα από τα σωζόμενα σήμερα σπίτια ανάγονται στα τέλη της Βενετικής κυριαρχίας στο νησί (ίσως και από τον 17ο αι.) και αποτελούν από τα πιο αξιόλογα σωζόμενα δείγματα αγροτικών σπιτιών αυτής της περιόδου, σε όλα τα Επτάνησα.
Προέλευση ονομασίας οικισμού Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με την ονομασία του οικισμού της Παλιάς Περίθειας. Κάποιοι θεωρούν ότι η ονομασία του οικισμού προέρχεται από τη σύνθεση λέξεων περί + θεία (ενδεχομένως λόγω της ύπαρξης τόσων πολλών εκκλησιών στο χωριό) ή περί + θέα (λόγω της περιμετρικής διάταξης των γύρω βουνών). Επιπλέον υπάρχει ισχυρισμός ότι η ονομασία προέρχεται από το ρήμα περιθέω που σημαίνει πηγαίνω ολόγυρα.
Η μητέρα μου έχει έρθει από τη Σλοβακία. Σε γενικές γραμμές η ζωή της στη Σλοβακία ήταν καλή. Κρατάμε στενές επαφές με την οικογένεια της μητέρας μου που ζει εκεί. Πηγαίνουμε για διακοπές και είμαστε περήφανοι για τις ρίζες μας. Στο σπίτι μας, στην Ελλάδα, κρατάμε και τις σλοβακικές και τις ελληνικές παραδόσεις. Τα αβγά το Πάσχα δεν τα βάφουμε μόνο κόκκινα, αλλά τα ζωγραφίζουμε με τον τρόπο που τα ζωγραφίζουν στη Σλοβακία. Την παραμονή των Χριστουγέννων ετοιμάζουμε το παραδοσιακό δείπνο όπως στη Σλοβακία και βρίσκουμε τα δώρα μας κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, όπως τα βρίσκουν τα παιδιά στην πατρίδα της μαμάς μου.
Στην Κέρκυρα δεν υπάρχουν οργανώσεις από σλοβάκους μετανάστες. Η μητέρα μου έχει μερικές φίλες από την πατρίδα της που ζουν κι αυτές στην Κέρκυρα και τις επισκέπτεται σχετικά συχνά. Κάθε χώρα έχει κάτι που δεν έχει η άλλη. Γι’ αυτό κι εγώ χαίρομαι που έχω δύο πατρίδες.
Η μαθήτρια του Β2 Δήμητρα Μπολέτση στα πλαίσια της ενότητας:"Εργασία-Επάγγελμα-Ανεργία" επεξεργάστηκε μια εργασία με θέμα, "επαγγέλματα του τόπου μου...".
Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν πως τα σύγχρονα ελληνικά σχολεία δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα. Αυτοί κάνουν λάθος. Υπάρχουν προβλήματα στα σχολεία, όμως είναι προβλήματα που, αν τα δούμε καλύτερα, θα καταφέρουμε εύκολα να τα λύσουμε. Μερικά από τα σημαντικότερα προβλήματα είναι:
α) Τα βιβλία. Δεν βάζουν τον μαθητή να σκεφτεί, να προβληματιστεί και να συμμετέχει ενεργά στο μάθημα. β) Έλλειψη χώρου. Παλαιά κτίρια, μη ασφαλή κυκλοφορία των παιδιών, έλλειψη χώρου άθλησης συνθέτουν ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. γ) Δωρεάν Εκπαίδευση. Πρέπει να έχουν ΟΛΑ τα παιδιά πρόσβαση στη δωρεάν εκπαίδευση χωρίς καμία μα καμία εξαίρεση. δ) Το μάθημα. Πρέπει να γίνεται με ευχάριστο και διασκεδαστικό τρόπο από τον καθηγητή, έτσι ώστε ο μαθητής να ευχαριστιέται τις ώρες μαθήματος και να χρησιμοποιεί τις δυνατότητες του και τη φαντασία του καθώς και να συμμετέχει αποτελεσματικά στο μάθημα.
Τα παραπάνω προβλήματα αλλά και άλλα, ακόμη και τα πιο περίπλοκα, μπορούμε με συζητήσεις και πρωτότυπες προτάσεις να καταφέρουμε να τα λύσουμε, έτσι ώστε εμείς, τα παιδιά του σήμερα, μα και τα παιδιά του αύριο να έχουμε ένα ονειρεμένο σχολείο προσαρμοσμένο στις ανάγκες του κάθε μαθητή!!!
Τα σύγχρονα σχολεία έχουν πολλά προβλήματα, τα οποία πολλές φορές κάνουν τους νέους να νιώθουν πως είναι μακριά από τα όνειρα και τις προσδοκίες τους. Παλαιότερα, από πολλούς η εκπαίδευση θεωρούνταν ελλιπής και ανεπαρκής. Στη σύγχρονη εποχή, η εκπαίδευση στη χώρα μας εξακολουθεί να βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση.
Οι δυσκολίες είναι πολλές. Αρχικά να σημειωθεί πως υπάρχει μεγάλη έλλειψη χώρων άθλησης, αιθουσών ή εργαστηρίων, κάτι το οποίο εμποδίζει τους μαθητές να επεκτείνουν τις γνώσεις τους και τις δεξιότητές τους. Αλλά προβλήματα, όπως ο ανεπαρκής επαγγελματικός προσανατολισμός που οδηγεί τους νέους σε λανθασμένες επιλογές, καθώς και τα σημερινά βιβλία, αποτελούν εμπόδιο για την επαρκή και ολοκληρωμένη μόρφωση των παιδιών.
Για αυτούς τους λόγους, θα πρέπει άμεσα να δοθούν λύσεις σε αυτά τα προβλήματα. Για να αντιμετωπιστούν, λοιπόν, θα πρέπει να καθιερωθούν νέοι μέθοδοι διδασκαλίας και βελτίωση των βιβλίων που υπάρχουν, τα οποία περιορίζουν την ευστροφία, ευρηματικότητα και φαντασία των νέων. Επιπλέον, η εκπαίδευση θα πρέπει να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη των διανοητικών ικανοτήτων και την προβολή ιδανικών και αξιών. Συμπερασματικά, η εκπαίδευση θα πρέπει να προσαρμοστεί στα δεδομένα και στις ανάγκες της χώρας και στις απαιτήσεις της εποχής μας..
Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές αξίες για τις οποίες αξίζει να παλέψει ο σημερινός άνθρωπος και να «διαφυλάξει τις Θερμοπύλες του». Η δικαιοσύνη είναι ένα αγαθό το οποίο είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας. Πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν δίκαιες πράξεις, διότι η δικαιοσύνη δίνει στον άνθρωπο την αίσθηση ότι δεν αδικείται, ότι ο νόμος εφαρμόζεται το ίδιο σε όλους, δεν φοβάται τις αδικίες.
Η δημοκρατία είναι ένα άλλο σπουδαίο αγαθό για τις μέρες μας, γιατί με τη δημοκρατία μπορούν οι άνθρωποι να πουν τις απόψεις τους ελευθέρα και να διοικούνται πάντα από τους καλύτερους που τους έχει επιλέξει η πλειοψηφία.
Το δικαίωμα στην εκπαίδευση είναι το πιο σημαντικό πράγμα για τους νέους, διότι είναι απαραίτητο να αποκτήσουν τις κατάλληλες γνώσεις που θα τους χρησιμεύσουν στη μετέπειτα ζωή τους. Η υγειονομική περίθαλψη είναι μια αξία που πρέπει να παλέψει ο σημερινός άνθρωπος, γιατί το κράτος πρέπει να μας παρέχει τις σωστές ιατρικές φροντίδες (νοσοκομεία, φάρμακα, γιατροί …)
Και τέλος πρέπει να αγωνιστούμε για την ειρήνη επειδή ο πόλεμος είναι καταστρεπτικός και χάνονται άδικα αθώες ψυχές. Όταν περισσότεροι άνθρωποι οδηγούνται από ηθικές άξιες, τότε και ο κόσμος θα γίνει καλύτερος.
Σκέψεις τις Δήμητρας Μπολέτση από το Β2, με αφορμή το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη: «Θερμοπύλες»
Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011
Σχολικό σκακιστικό πρωτάθλημα
Τη Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011 πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας πρωτάθλημα σκάκι. Η διοργάνωση εντάσσεται στα πλαίσια του σχολικού σκακιστικού πρωταθλήματος Κέρκυρας 2010-2011, που γίνεται υπό την αιγίδα του Συνδέσμου Παικτών Ζατρικίου Κέρκυρας. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε, εξαιτίας της παύσης της μεταφοράς των μαθητών με τα σχολικά λεωφορεία, η συμμετοχή των μαθητών ήταν μεγάλη. Συνολικά 56 μαθητές συναγωνίστηκαν μέσα σε κλίμα ευγενούς άμιλλας, χαράς, αλλά και αγωνίας για τα τελικά αποτελέσματα.
Στο τέλος της διοργάνωσης απονεμήθηκαν βραβεία σε όσους συμμετείχαν και μετάλλια στους τρεις πρώτους. Το κύπελλο «σήκωσε» ψηλά ο μαθητής του Γ1 Σπύρος Κ., με έξι (6) νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Δεύτερος στην κατάταξη ήταν ο Ηλίας Χ., μαθητής του Α2, με πέντε (5) νίκες και τρίτος κατά σειρά ο Αλέξανδρος Γ. του Α1 με πέντε επίσης (5) νίκες.
Η επόμενη συνάντηση θα γίνει την άνοιξη στο δημοτικό θέατρο Κέρκυρας με συμμετοχή των τριών πρώτων νικητών των σχολείων που συμμετείχαν στο σκακιστικό πρωτάθλημα.
Τη Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011 πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας πρωτάθλημα σκάκι. Η διοργάνωση εντάσσεται στα πλαίσια του σχολικού σκακιστικού πρωταθλήματος Κέρκυρας 2010-2011, που γίνεται υπό την αιγίδα του Συνδέσμου Παικτών Ζατρικίου Κέρκυρας. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε, εξαιτίας της παύσης της μεταφοράς των μαθητών με τα σχολικά λεωφορεία, η συμμετοχή των μαθητών ήταν μεγάλη. Συνολικά 56 μαθητές συναγωνίστηκαν μέσα σε κλίμα ευγενούς άμιλλας, χαράς, αλλά και αγωνίας για τα τελικά αποτελέσματα.
Στο τέλος της διοργάνωσης απονεμήθηκαν βραβεία σε όσους συμμετείχαν και μετάλλια στους τρεις πρώτους. Το κύπελλο «σήκωσε» ψηλά ο μαθητής του Γ1 Σπύρος Κ. με έξι (6) νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Δεύτερος στην κατάταξη ήταν ο Ηλίας Χ., μαθητής του Α2, με πέντε (5) νίκες και τρίτος κατά σειρά ο Αλέξανδρος Γ. του Α1 με πέντε επίσης (5) νίκες.
Η επόμενη συνάντηση θα γίνει την άνοιξη στο δημοτικό θέατρο Κέρκυρας με συμμετοχή των τριών πρώτων νικητών των σχολείων που συμμετείχαν στο σκακιστικό πρωτάθλημα
Οι μαθητές του Γ1, Άγγελος Δημητράς και Μαριεντίνα Δημητρά δημιούργησαν αυτή την παρουσίαση με αφορμή μία προβολή ταινιών με θέμα:""σινεμά και μετανάστευση". ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
