17 Μαρτίου: Να μη ξεχάσω...

Το Νικόλα Άσιμο που παραμένει τραγικά επίκαιρος…

ΓΙΟΥΣΟΥΡΟΥΜ
Ήταν οι πόρτες μου δίχως μπαχτσέδες 
και μεντεσέδες κρατάνε τη γη 
γίναν οι φτέρνες μου σαν τροχαλίες 
και στον κουβά τους αράζεις εσύ 
αλλάζεις συχνά κάθε τόσο στολή 
αλλάζεις οσμή, αλλάζεις σασί 
και η ελπίδα μας έχει θαφτεί 
σαν τον Ντορή μέσ' στο παχνί.

Πάγωσε η ψείρα μου και παραπαίουσα 
μ' ένα τικ τακ μου ματώνει τ' αυτιά 
όλα με πρόγραμμα όλα με σχέδιο 
πρωτοκολλήσανε τον έρωτα 
και θες να πετύχω με μια μπαταριά 
χίλια φλουριά, χίλια φλουριά 
για να σου χαρίσω μαντάτα καλά 
να 'χεις αγάπη μου λεφτά.

Ποντικοφάρμακο για τους μεγάλους 
και μουρουνόλαδο για τα παιδιά 
κι έπλεξες σώβρακα για τους φαντάρους 
και θυσιάστηκες πατριωτικά 
σου στέλνω μήνυμα μ' ένα ταμ ταμ 
να μαγειρεύεις με βιτάμ 
κι ήσουνα γόησσα κι έκανες μπαμ 
κι εγώ σε ψάχνω στο χαμάμ.

Άδειο το βλέμμα σου, κούφιες οι ώρες μας 
στα ενυδρεία σε χώσαν ζωή 
συνηθισμένοι ο καθένας στο ρόλο του 
κι η φαντασία μας έχει χαθεί 
την ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ 
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ 
την ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ 
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ.

Μία διαδήλωση δέκα μικρόφωνα 
και τα μεγάφωνα στη διαπασών 
χιλιάδες δίποδα με μαγνητόφωνα 
κι έχουν λουστεί με την ίδια λοσιόν 
ξεπουληθήκαμε στο γιουσουρούμ 
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ 
κι ο εαυτούλης σας πέταξε βζούμ 
ταρατατατζούμ, ταρατατατζούμ.

Ω εποχή μού θυμίζεις τον Καίσαρα 
κι οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν 
κι όσο γερνώ μπουσουλώ με τα τέσσερα 
τα τροχοφόρα με προσπερνούν 
φεύγω να πάω να βρω στο Μπανκόγκ 
τον σύντροφό μου τον Κινκ-Κονκ 
μές στο μυαλό μου βαράνε τα γκόγκ 
μοιάζω με μπάλα του πινκ-πογκ


Μας εκτελούνε με σφαίρες ντούμ-ντούμ 
σφαίρες ντούμ-ντούμ, σφαίρες ντούμ-ντούμ 
κι εμείς ξεπουλιόμαστε στο γιουσουρούμ 
ταρατατατζούμ για ένα κουστούμ. 

1987, Το φανάρι του Διογένη

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος

Μουσική: Νικόλας Άσιμος