Όσο μπορείς...

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία,

ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Τα υπόλοιπα ποιήματα του Κ.Π.Καβάφη μπορείτε να τα βρείτε εδώ.

Κ. Π. Καβάφης

Ο Καβάφης θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερος έλληνας ποιητής και ο πιο αναγνωρισμένος διεθνώς, καθώς θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές του 20^ου αιώνα. « Ο Καβάφης είναι ένα όριο, όπου η ποίηση απογυμνώνεται, προσεγγίζοντας την πρόζα» γράφει ο Σεφέρης στις δοκιμές του. Χωρίς λυρική έξαρση, χωρίς πολλά σχήματα λόγου, χωρίς μουσικότητα, με λιτό λεξιλόγιο, με «ψεύτικη» κατά το Βάρναλη γλώσσα (κακή καθαρεύουσα ή κακή δημοτική) κι όμως αυτή η ποίηση μας συγκινεί. Μας συγκινεί γιατί στο βάθος είναι δραματική. Έχει κίνηση, ζωντάνια, ηθοποιΐα, επιγραμματική λιτότητα, έχει πολλή σκέψη και πικρή ειρωνεία που φτάνει στα όρια του σαρκασμού.

Πατώντας εδώ μπορείτε να βρείτε όλα τα ποιήματά του.

Δ. Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και μουσικά παράλληλα...

  
   Κάμε ώστε ο μικρός Κύκλος, μέσα εις τον οποίον κινιέται η πολιορκημένη πόλη, να ξεσκεπάζει εις την ατμόσφαιρα του τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ελλάδας, για την υλική θέση, οπού αξίζει τόσο για εκείνους οπού θέλουν να τη βαστάξουν, όσο για εκείνους οπού θέλουν να την αρπάξουν, – και για την ηθική θέση, τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ανθρωπότητας. Τοιουτοτρόπως η υπόθεση δένεται με το παγκόσμιο σύστημα. – Ιδές τον Προμηθέα και εν γένει τα συγγράμματα του Αισχύλου. – Ας φανεί καθαρά η μικρότης του τόπου και ο σιδερένιος και ασύντριφτος κύκλος οπού την έχει κλεισμένη. Τοιουτοτρόπως από τη μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλες ενάντιες δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες.

«Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», Στοχασμοί του ποιητή (μετάφραση Ιάκωβου Πολυλά), [10]. Ποιήματα. Ίκαρος, 1961. 210.

Απόσπασμα από τους στοχασμούς του Δ. Σολωμού. Για να μελετήσετε και τους υπόλοιπους στοχασμούς του ποιητή επισκεφθείτε το Σπουδαστήριο του Νέου Ελληνισμού πατώντας εδώ. Για να διαβάσετε ολόκληρη την ποιητική σύνθεση, πατήστε εδώ.

Δ. Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι  είναι από τα κορυφαία έργα του Σολωμού και της νεοελληνικής ποίησης γενικότερα. Μπορούμε επίσης να πούμε ότι είναι το έργο ζωής τον Σολωμού, αφού, όπως φαίνεται, τον απασχόλησε σε όλη τη διάρκεια της ώριμης ποιητικής του περιόδου.

Θέμα τον είναι ο ηρωικός αγώνας των Μεσολογγιτών κατά τη δεύτερη πολιορκία τον Μεσολογγίου (1825-1826) ως την απεγνωσμένη έξοδο, την παραμονή των Βαΐων. Ο ποιητής ξεκινώντας από το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός ανάγεται στον αγώνα του ανθρώπου για την ηθική, την εσωτερική του ελευθερία. Το έργο όμως ποτέ δεν ολοκληρώθηκε και έφτασε σ’ εμάς σε χειρόγραφα «αποσπάσματα» συγκροτημένα σε τρία Σχεδιάσματα¹ που το καθένα τους αντιπροσωπεύει όχι μονάχα διαφορετικό στάδιο επεξεργασίας αλλά και διαφορετική ποιητική αντίληψη. Πριν από τα τρία Σχεδιάσματα παραθέτουμε Στοχασμούς του ποιητή (δηλαδή σημειώσεις του για τις βασικές αρχές που θ’ ακολουθούσε κατά τη σύνθεση). Σ’ αυτούς θα βρούμε τις βασικές ποιητικές ιδέες του έργου και στοιχεία που φωτίζουν αρκετά σημεία του.

Επτανησιακή σχολή

Επτανησιακή Σχολή ονομάζουμε τη λογοτεχνική σχολή που αναπτύχθηκε στα Επτάνησα κατά το 19ο αιώνα. (Σχολή στη λογοτεχνία, όπως και στις υπόλοιπες τέχνες, ονομάζουμε το σύνολο των καλλιτεχνών που παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά τόσο στα θέματα με τα οποία καταπιάνονται όσο και στην τεχνοτροπία).

                                                                                             

                                

Διονύσιος Σολωμός (1798-1857)

Μήγαρις ἔχω ἄλλο στὸ μυαλό μου,
πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλῶσσα.

Κεντρικό πρόσωπο της Επτανησιακής σχολής, ὁ Διονύσιος Σολωμὸς ορίστηκε εθνικός ποιητής της Ελλάδας όχι μόνον γιατί έγραψε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και γιατί επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον νεοελληνικό ποιητικό λόγο. Συνοπτικά οι σταθμοί της ζωής του έχουν ως εξής:

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1798, εξώγαμο τέκνο του κόντε Νικόλαου Σολωμού και της Αγγελικής Νίκλη. Έμεινε ορφανός σε νεαρή ηλικία, αλλά τα άφθονα οικονομικά μέσα του επέτρεψαν να συνεχίσει τις σπουδές του. Σε ηλικία δέκα χρονών, συνοδευμένος από τον οικοδιδάσκαλο του καθολικό αββά Σάντο Ρόσι, πήγε στη Βενετία (λύκειο), Κρεμόνα (λύκεια) και την Παβία της Ιταλίας (Νομική Σχολή).

Δεδομένων των φιλολογικών ενδιαφερόντων του, η άνθηση της ιταλικής φιλολογίας δεν τον άφησε ανεπηρέαστο. Καθώς μάλιστα μιλούσε πλέον θαυμάσια την ιταλική γλώσσα, τα ποιήματα του τα έγραφε ιταλικά. Εξάλλου γνωρίστηκε με γνωστά ονόματα της πνευματικής Ιταλίας (πιθανώς Μαντσόνι, Μόντι κ.α.), μπήκε στους φιλολογικούς κύκλους τους και τελειοποιούμενος στις ποιητικές κατακτήσεις του, εξελισσόταν σ᾿ έναν καλό ποιητή της ιταλικής γλώσσας.

Το 1818 χρειάστηκε να γυρίσει στη Ζάκυνθο. Τα δέκα χρόνια που έζησε στην Ιταλία τον είχαν επηρεάσει βαθύτατα, ώστε και στην Ελλάδα να συνεχίσει γράφοντας ιταλικά. Αλλά το 1822 η γνωριμία του και οι συζητήσεις του με τον Σπυρίδωνα Τρικούπη τον έπεισαν, ότι έπρεπε να γίνει Έλληνας ποιητής, να γράφει στην ελληνική γλώσσα, και μάλιστα στη γλώσσα του λαού, τη δημοτική.

Καλή χρονιά!!!

Ευτυχισμένο, χαρούμενο και δημιουργικό το 2017!!!