Α2: ιστορίες ... Dixit

Η πόρτα της αγάπης

   Μια ηλιόλουστη μέρα η γεροντοκόρη Αφροξυλάνθη, καθώς περπατούσε στο πάρκο ψάχνοντας το άλλο της μισό, είδε ένα τεκνό και «τηλεμεταφέρθηκε» σε μια άλλη … διάσταση! Ανοίγοντας τα μάτια της αντίκρισε μια τεράστια πόρτα και ένα τεράστιο κλειδί που βρισκόταν μπροστά από τα πόδια της για να ανοίξει την πελώρια πόρτα! Στην αρχή δίστασε, αλλά μετά αποφάσισε να το κάνει.

   Τότε σήκωσε το βαρύ κλειδί και άρχισε να τρέχει προς την πόρτα, αλλά λόγω του βάρους του κλειδιού έπεσε και χτύπησε. Ξανασηκώθηκε κι άνοιξε την πόρτα. Μπαίνοντας μέσα βρέθηκε σε έναν «ερωτικό» κόσμο! Εκεί συνάντησε ξανά το όμορφο τεκνό. Κουτσή όπως ήταν πήγε προς το μέρος του για να τον αγκαλιάσει και ξαφνικά … μαγικά εξαφανίστηκε πάλι! Η Αφροξυλάνθη «τηλεμεταφέρθηκε» ξανά και βρέθηκε πάλι πίσω στην πραγματικότητα.

Ομάδα: Οι Αφροξυλάνθες

Έφη Π.

Αφροδίτη Μ.

Χριστίνα Π.

Σπυριδούλα Λ.

Το λυπημένο παιδί

   

 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί πολύ στεναχωρημένο που έδιωχνε όλη τη χαρά από μέσα του. Ζούσε σε μια βαρετή πόλη με σκληρούς γονείς που δεν τον ήθελαν στο σπίτι. Μια μέρα αποφάσισε να φύγει σε μια μακρινή πόλη, αλλά δεν τα κατάφερε γιατί οι γονείς του το ανακάλυψαν. Γι΄ αυτό αποφάσισε με το κλάμα του να φτιάξει τη δική του φύση, αλλά και αυτό δεν τον χαροποίησε. Τη φύση αυτή την είχε δημιουργήσει μέσα σ’  ένα δωμάτιο, όπου ήταν κλειδωμένος.

    Ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα, να προσπαθήσει ξανά να ξεφύγει και αυτή τη φορά τα κατάφερε! Καθώς περπατούσε μέρες, μπροστά του είδε να ξεπροβάλει μια πόλη. Έτρεξε προς αυτήν και εκεί γνώρισε έναν τύπο. Έγιναν πολύ καλοί φίλοι και όταν γύρισε πίσω στο σπίτι του, οι γονείς του έλειπαν, γιατί νόμισαν ότι έφυγε οριστικά. Έτσι αυτός και ο φίλος του έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Ομάδα: Da team

Παναγιώτης Π.

Δημήτρης Ν.

Κων/νος Μ.

Το όνειρο του μικρού Κωστάκη

  

Όλα άρχισαν όταν ο μικρός Κωστάκης ξεκίνησε το καινούριο του σχολείο. Τα παιδιά εκεί δεν τον ήθελαν στις παρέες τους, τον βαρούσαν, τον έβριζαν, δηλαδή του έκαναν bullying. Γι’ αυτό και τα βράδια έβλεπε πάντα ένα συγκεκριμένο εφιάλτη. Έβλεπε ότι ήταν σε έναν τεράστιο χώρο με πολλές σκάλες, πολλές πόρτες και με πολύ λίγο φωτισμό. Όταν ανέβαινε τις σκάλες και συναντούσε τις πόρτες μπροστά του ποτέ δεν έβρισκε το κουράγιο να τις ανοίξει.

   Κάποια μέρα, όταν είχε ξυπνήσει από τον εφιάλτη, σκέφτηκε τι μπορεί να σήμαινε αυτό το όνειρο. Τότε κατάλαβε ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τους φόβους του και ότι μπορεί να ανοίξει νέες πόρτες στη ζωή του! Έτσι αποφάσισε να αντιμετωπίσει τα παιδιά στο σχολείο του. Πήρε την κατάσταση στα χέρια του και από τη επόμενη μέρα ο μικρός Κωστάκης ξεκίνησε κι έκανε καινούριες παρέες και νέους φίλους. Έτσι από το επόμενο βράδυ έβλεπε μόνο χαρούμενα όνειρα!

Ομάδα: Οι αταίριαστοι

Χαρά Μπ.

Ολτιάν Μπ.

Μάριος Π.

Το χρυσό δισκοπότηρο

  

Μια μέρα, στο κάστρο του Μεγαλειότατου Kingberg, το χρυσό δισκοπότηρο από το οποίο έπινε το κρασί του έκανε φτερά! Όλοι απόρησαν για το γεγονός αυτό και μπήκαν στον πειρασμό να μάθουν πώς έγινε. Μετά από πολλές έρευνες, διαπιστώθηκε πως ο μάγος του παλατιού καθώς έκανε ένα πείραμα του ξέφυγε ραδιενέργεια και έφτασε στον καθαρό χρυσό του ποτηριού, ο οποίος με τη χημική ανάμειξη που έγινε έβγαλε φτερά. Τελικά ο μάγος κατάφερε και διόρθωσε το λάθος του επαναφέροντας το χρυσό δισκοπότηρο στην αρχική του κατάσταση. Ο βασιλιάς, που αγαπούσε πολύ αυτό το δισκοπότηρο, το κλείδωσε στο μπαούλο του, στο υπόγειο του κάστρου του για να μην το βρει κανείς.

   Τον είδαν όμως οι ιππότες του βασιλιά Linberg και αποφάσισαν να επιτεθούν στο κάστρο του Kingberg για να το αποκτήσουν. Πήγαν πίσω στο δικό τους κάστρο, μάζεψαν όλο το στρατό και επιτέθηκαν στον Kingberg.

   Καθώς τα άλογα και οι στρατιώτες ανέβαιναν το βουνό, οι δύο πιστοί αξιωματικοί του Kingberg, ο Sevikot και ο Kotsevi, τους είδαν και ειδοποίησαν άμεσα το βασιλιά. Εκείνος με οργή διέταξε να πολεμήσουν και ύψωσε τη σημαία του πολέμου. Η μάχη ήταν σκληρή, άγρια και επικρατούσε χαμός μεγάλος!

   Το βράδυ εκείνης της ημέρας, καθώς οι δύο πλευρές είχαν αποδυναμωθεί, ύψωσαν και οι δύο σημαία ανακωχής. Αυτό σήμαινε μόνο ένα πράγμα … ότι ο Kingberg και ο Linberg έπρεπε να μονομαχήσουν! Κατά τη διάρκεια αυτής της μονομαχίας οι στρατιώτες και των δύο πλευρών προσπαθούσαν να βοηθήσουν το βασιλιά τους. Είχαν κουραστεί και οι δύο, γι’ αυτό ο Annakot, ο αξιωματικός του Linberg, μαχαίρωσε τον Kingberg στο πόδι και έπεσε κάτω φωνάζοντας με μια καθηλωτική έκφραση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Ο αντίπαλός του ήταν έτοιμος να τον αποτελειώσει, μα ο μάγος του παλατιού τον έσωσε με τα μαγικά του και δηλητηρίασε τον Linberg. Ήταν εντυπωσιακό!

   Καθώς τον πλησίασε ο Kingberg για να τον αποτελειώσει είδε πως φορούσε το ίδιο κολιέ που φορούσε κι ο ίδιος. «Απίστευτο», είπε και τον αγκάλιασε σφιχτά. Ήξερε ότι αυτό το κολιέ μπορούσε να το φτιάξει μόνο η μητέρα του και αμέσως κατάλαβε πως ήταν ο αδερφός του.

   Δέκα χρόνια μετά, πλέον τα αδέρφια εξουσίαζαν το ίδιο παλάτι και είχαν κατακτήσει όλη τη Μέση Ανατολή. Για να δοξάσουν το γεγονός, έφαγαν και ήπιαν πολύ από το χρυσό δισκοπότηρο.

Όνομα: Οι αξιολύπητοι

Σταύρος Ν.

Αλέξανδρος Μπ.

Μιχάλης Ν.